قواعد حاکم بر حراج در حقوق ایران

انسان در هر کجا زندگی می کند با ثروتی همراه است که آن را از طبیعت برای رسیدن به اهداف خود می گیرد، زیرا بهصورت اجتماعی در گروه ها، قبیله ها و شهرهای کشور زندگی می کند. به دلیل استفاده بیش از حد، کمبود منابع مالیوجود دارد که مردم را به تنظیم و پیروی از مقررات برای ادامه زندگی خود ترغیب می کند. دولت ها به عنوان نمایندگانملت تشکیل شدند تا مردم بتوانند به اهداف خود برسند.هر فرد می تواند یکی از راه های مختلف را برای رسیدن به اهداف مالی خود انتخاب کند و نیازهای اجتماعی، اقتصادی وغیره خود را برآورده کند: فروش یا فروش با سود یا اساسا فروش کمتر از مبلغ خریداری شده. یکی از این روش ها میتواند حراج باشد، از طرفی اصل وفای به عهد یکی از اصول اولیه انسان است، در رابطه با تمایلات و روابط انسانی، درمواردی قادر به اجرای این اصل نیست و زیرا برای هر فردی ممکن است حوادث، مشکلات و موانعی پیش بیاید و زندگیروزمره او به ویژه امور اقتصادی خطرناک و ناپایدار شود و یا در اثر این حوادث و همچنین تسلیم شدن و از دست دادنسرمایه خود را از دست بدهد. اموال به دلیل سایر عوامل اجتماعی و عدم امکان انجام تعهدات و نذورات خود را دارد. . برایچنین مواردی احکام شرعی و قانونی وضع شده است. گاهی اموال او مصادره و به حراج گذاشته می شود که ممکن استدر اثر حکم مقام قضایی یا دستور اداری مرجع ذی صلاح باشد. به حراج گذاشته می شود.