خانواده و رهایی از بحران جمعیتی

امروزه مسایل اقتصادی ، اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی با موضوع جمعیت پیوند و ارتباط مستقیمی پیدا کرده است . به طوری که اکثر سیاست ها و برنامه ریزی های اقتصادی و اجتماعی کشورها علی الخصوص در کشور ایران در چارچوب شرایط و مقتضیات مسائل جمعیتی طرح و پیشنهاد می شود. فلذا، مقاله حاضر در پی دست یابی به این هدف می باشد که در حال حاضر، بعد از اجرای سیاست کاهش جمعیت در ایران و بحران ناشی از این کاهش ، در حال حاضر با توجه به ساخت جمعیتی کشور، چه سیاست جمعیتی را می توان در پیش گرفت . روش تحقیق پژوهش حاضر، کیفی از نوع اسنادی و کتابخانه ای می باشد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که با توجه به روند سریع کاهش جمعیت ، طی ۳۰ تا ۴۰ سال آینده، کشور ایران شاهد پیری جمعیت خواهد بود، لذا، ضروری است که برای حل مسئله ی کاهش فرزندآوری برنامه ریزی هایی صورت گیرد تا این مسئله تبدیل به بحران نگردد. از این رو، هم باید سیاست گذاری هایی در سطح کلان و هم فرهنگ سازی در سطح خانوادهها صورت گیرد، تا جایی که معدل فرزندآوری به ۵/۲ برسد:. در شرایط کنونی ، برنامه ریزی و سیاست گذاری برای افزایش جمعیت ، نیازمند فعالیت یک پارچه و هماهنگ همه ی نهادها و عوامل تاثیرگذار است .