بررسی رابطه سبک های فرزند پروری بر روابط بین فردی و سازگاری دانش آموزان

فرزندپروری یا پرورش کودک روند یا جریانی از حمایت و ترقی بخشیدن از لحاظ فیزیکی ، عاطفی ، اجتماعی و توسعه فکری یک کودک از دوران کودکی تا دوران بزرگسالی است . فرزندپروری به پیچیدگی های تربیت کودک نه فقط برای یک رابطه بیولوژیکی اشاره دارد. فرزند پروری به معنای رفتارهایی نظیر: تربیت و پرورش، ارضای نیازها، مراقبت ، آموزش و ارتباط سالم در قبال فرزندان است .سبک یا اتخاذ روش هایی خاص برای پرورش فرزندان نشان دهنده نوع نگرش والدین آنان نسبت به فرزندان، قوانینی که معیار می دانند و همینطور شناخت و آگاهی آنان از مسئله تربیت است .سبک های فرزندپروری با توجه به دوره زمانی تاریخی ، نژاد / قومیت ، طبقه اجتماعی ، اولویت و سایر ویژگی های اجتماعی متفاوت است . بعلاوه بر این ، تحقیقات پشتیبانی می کند که سابقه والدین چه از نظر دلبستگی و چه از نظر آسیب شناسی روانی والدین ، به ویژه در پی تجارب نامطلوب، می تواند به شدت بر حساسیت والدین و نتایج کودک تاثیر بگذارد.بنابراین این روش ها نقش مهمی درسلامت روان فرزندان خواهند داشت . با توجه به تحقیقات انجام شده برروی روابط فرزندان و والدین به نکاتی مشترک در سبک فرزند پروری در بین خانواده ها برخوردیم که هر کدام از این سبک ها در زمینه های بیان احساسات، انتظارات، نظم و ارتباط باهم متفاوتند و این نکته را یادآور می شود که به طور کلی ارتباط هر خانواده با فرزندانش منحصربه فرد است .هدف پژوهش حاضر بررسی کتابخانه ای اثر سبک های فرزند پروری بر مهارت های بین فردی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان بود. روش پژوهش از نوع کتاب خانه ای بوده است . با عنایت به پژوهش های صورت پذیرفته در این زمیه نتایج پژوهش نشان داد سبک فرزندپروری مقتدرانه با روابط بین فردی و سازگاری اجتماعی رابطه مثبت معنا دار و سبک های فرزند پروری سهل گیر و مستبدانه با مهارت های بین فردی و سازگاری اجتماعی رابطه منفی معنا دار دارد.همچنین نتایج تحلیل داده های مربوط به ناسازگاری های رفتاری و سبک فرزند پروری نشان داد که شیوه مقتدرانه با کاهش اختلال درمهارت های بین فردی رابطه دارد.یعنی دانش آموزانی که شیوه فرزند پروری والدین آنان مقتدرانه بوده است کمتر دارایاختلال در روابط بین فردی و سازگاری اجتماعی بوده اند.بر اساس یافته های پژوهش مبنی بر اینکه شیوه تربیتی والدین باپیشرفت تحصیلی و اختلال رفتاری و سازگاری اجتماعی دانش آموزان رابطه دارد، آموزش والدین درباره شیوه های فرزندپروری می تواند به افزایش پیشرفت تحصیلی و سازگاری اجتماعی و بهبود روابط بین فردی آنان یاری رساند. بر طبق ایننتایج پیشنهاد میشود آموزشهای همگانی بر اساس برنامه های ساختار یافته برای والدین قبل از تولد فرزندان را صورت پذیرد