با زتاب گل و گیاه در خسرو و شیرین نظامی

گل و گیاه در فرهنگ ایرانی جایگاهی شایسته دارد. در ادب فارسی، به ویژه شعر، ارزشش بسیار والاست. یکی از مهمترین عناصر طبیعت که نظامی گنجه ای به آن توجه زیادی کرده است، گل ها و گیاهان هستند، که بخش اعظمی از آثار وی را به خود اختصاص داده است. نظامی از گل ها و گیاهان برای بیان مقاصد و احساسات خود استفاده می کرده است؛ از اینرو در آثار وی به این مهم توجه زیادی کرده است. و بسامد زیاد گل و گیاه در کتاب خسرو و شیرین گواهی راستین در آستین. شور و حال دو معشوقه منظومه خسرو و شیرین نظامی و زیبایی خیره کننده آنها با استفاده شاعر از انواع گل ها به عنوان نماد در وصف، زمینه و چهارچوب اصلی شعر «نظامی» را تشکیل می دهد. در صفحات دیوانش اوصاف، نمادها و زیبایی ها به خوبی مشهود است. نظامی از جمله کسانی است که توانسته است با طبیعت، پیوند برقرار کند و از این طریق عشاق شعر خود که جان فزایی خاصی در خط و خال و چشم و ابرو دارند، را به سمت طبیعت سوق دهد تا با همراهی عناصر حیات بخش زندگی مثل گیاهان و گل ها، بتواند روح زندگی، نشاط و طراوت ویژه ای به شعرش بخشد. در عالم ادب، هر گلی به تناسب، نماد و یا نشانه ای از اعضای آدمی و گاهی متفرعات وجود او، همچون عمر، وفا، رنگ، قد، لب و .... مشهور است. در این مقاله که با روش توصیفی و تحلیلی و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای انجام گرفته است قصد داریم ضمن بیان تعاریف گل و گیاه و معرفی انواع گل و گیاه به بازتاب آنها در خسرو و شیرین نظامی بپردازیم.