مطالعه رابطه جمعیتی و اثر چند کنه کش برکنه تارتن دولکه ای (Tetranychus urticae Koch) و کنه شکارگر Neoseiulus californicus (McGregor) در رز گلخانه ای
محل انتشار: فصلنامه تحقیقات آفات گیاهی، دوره: 11، شماره: 3
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 83
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IPRJ-11-3_005
تاریخ نمایه سازی: 1 شهریور 1402
چکیده مقاله:
خانواده ی Tetranychidae مهمترین گونه های کنه های آفت گلخانه ا ی را در خود جای داده است و در بین آن ها کنه تارتن دولکه ای، مهمترین آفت گلخانه ای به حساب می آید. در این تحقیق در شرایط پایدار، رابطه ی میان جمعیت کنه شکارگر Neoseiulus californicus (McGregor) و مراحل زیستی کنه تارتن دولکه ای مورد بررسی قرار گرفت و مدل رگرسیون خطی چندگانه برای این متغیرها برازش شد. نتایج نشان داد که کنه شکارگر، مرحله ی لاروی کنه تارتن دولکه ای را با بیشترین مقدار ضریب بتا (۷۹۵/۰ Beta=) نسبت به سایر مراحل زیستی کنه تارتن دولکه ای ترجیح می دهد. در ادامه کارایی چهار ترکیب کنه کش پلاریس® (کلرفناپیر SC ۲۴%)، اسپید® (کلرفناپیر SC ۲۴%)، فلورامایت® (بایفنازیتSC ۲۴% ) و دایابون۳® (روغن کرچک SL ۱۰%) علیه این آفت و کنه شکارگر آن در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی بررسی شد. نتایج تجزیه واریانس درصد مرگ و میر مراحل زیستی تخم، لارو، پوره و افراد بالغ کنه تارتن دولکه ای و کنه شکارگر آن توسط کنه کش ها در روزهای ۳، ۷ و ۱۴ بعد از سم پاشی نشان داد که ترکیب های بایفنازیت ۵/۰ در هزار، روغن کرچک ۸ در هزار و کلرفناپیر (پلاریس®) ۵/۰ در هزار در تمام مراحل زیستی در فواصل زمانی مختلف بهترتیب بالاترین درصد تلفات را دارند. بر اساس طبقه بندی IOBC، کمخطرترین ترکیب برای کنه شکارگر، روغن کرچک و بایفنازیت و خطرناک ترین ترکیب ، هر دو فرم تجاری کلرفناپیر به دست آمد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد ناطق گلستان
بخش تحقیقات گیاه پزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مشهد، ایران
آزاده فرازمند
بخش تحقیقات جانور شناسی کشاورزی، موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
هاشم کمالی
بخش تحقیقات گیاه پزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مشهد، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :