اثرهای کشندگی و زیرکشندگی اسانس های درمنه ی خراسانی (Artemisia khorassanica)، زیره ی سیاه (Carum carvi) و فلفل سیاه (Piper nigrum) روی بید سیب زمینی، Phthorimaea operculella
محل انتشار: فصلنامه تحقیقات آفات گیاهی، دوره: 10، شماره: 4
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 68
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IPRJ-10-4_005
تاریخ نمایه سازی: 1 شهریور 1402
چکیده مقاله:
در تحقیق حاضر اثرهای کشندگی و زیرکشندگی اسانس های گیاهان درمنهی خراسانی، زیره ی سیاه و فلفل سیاه روی تعدادی از پراسنجه های بید سیبزمینی ارزیابی شد. غلظت های کشنده ی (LC۵۰) اسانس ها روی حشره ی کامل آفت تعیین شدند. غلظتهای زیرکشندهی (LC۲۰) اسانس ها موجب کاهش مقدار امید به زندگی (ex) و ایجاد تغییرات متفاوتی در نرخ زنده مانی (lx) و نرخ تولیدمثلی(vx) نسبت به شاهد شدند. اسانس درمنه ی خراسانی نسبت به دو اسانس دیگر به طور معنی داری باعث کاهش مقدارهای پراسنجه های رشد جمعیت مانند نرخ ناخالص تولیدمثل (GRR)، نرخ خالص تولیدمثل (R۰)، نرخ ذاتی افزایش جمعیت (r)، نرخ متناهی افزایش جمعیت (λ) و افزایش در میانگین مدت زمان طول یک نسل (T) شد. اسانس درمنه ی خراسانی بیشترین تاثیر را روی پراسنجه های زیستی مانند طول دوره های لاروی، مراحل نابالغ، طول عمر ماده، تعداد تخم های گذاشته شده و درصد تفریخ آنها داشت. اسانس درمنه ی خراسانی باعث کاهش معنی داری در مقادیر ذخایر پروتئین (۸۶/۲۰ ± ۲/۴۸۹ میکروگرم بر شفیره)، لیپید (۷۰/۴۸ ± ۴/۸۱۲ میکروگرم بر شفیره) و گلیکوژن (۵۱/۵ ± ۴/۹۶ میکروگرم بر شفیره) شفیره ها در مقایسه با شاهد (به ترتیب ۳۸/۲۸ ± ۸/۶۰۶، ۹۷/۵۴ ± ۸/۹۴۱ و ۰۹/۱۵ ± ۴/۱۵۰ میکروگرم بر شفیره) شد. بررسی اجزای شیمیایی اسانس ها نشان داد که ترکیبات کامفور و ۸،۱- سینئول در درمنه ی خراسانی و ۲- متیل-۳- فنیل پروپان در زیره ی سیاه و فلفل سیاه بیشترین مقدار را داشتند. با توجه به اثرهای کشندگی و زیرکشندگی اسانس ها روی بید سیبزمینی، انجام تحقیقات تکمیلی جهت مدیریت آفت پیشنهاد میشود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
معصومه ندائی
گروه گیاه پزشکی، دانشکده علوم کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
قدیر نوری قنبلانی
گروه گیاه پزشکی، دانشکده علوم کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
هوشنگ رفیعی دستجردی
گروه گیاه پزشکی، دانشکده علوم کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
عسگر عباداللهی
گروه علوم گیاهی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی مغان، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :