مقایسه اثر چند حشره کش رایج روی سپردار واوی سیب Lepidosaphes malicola (Hem.: Diaspididae) در باغ های سیب سمیرم

سپردار واوی سیب، Lepidosaphes malicola Borchsenius (Hem.: Diaspididae) از آفات مهم درختان میوه است. کنترل این آفت به­ کاربرد آفت­کش­های شیمیایی وابسته است. به منظور بررسی اثر چند آفت کش بر کاهش جمعیت آفت، دو آزمایش جداگانه به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در دو باغ انجام شد. فاکتور اول، سمپاشی [شاهد (آب)، اسپیروتترامات ۵/۰ و ۷۵/۰ میلی لیتر بر لیتر، فلوپیرادی فورون، تیاکلوپرید و پیری پروکسی فن ۵/۰ میلی لیتر بر لیتر] و فاکتور دوم، زمانهای نمونه برداری (۱ روز قبل و ۱، ۳، ۵، ۷، ۱۴، ۲۱، ۲۸ و ۳۵ روز پس از سم پاشی) در نظرگرفته شد. اسپیروتترامات و فلوپیرادی­فورون (با میانگین تلفات بالای ۸۰ درصد) دارای بیشترین اثرگذاری روی پوره ها بودند. میزان کاهش آلودگی در تیمارهای تیاکلوپرید و پیری­پروکسی­فن از دو حشره­کش دیگر کمتر بود. با در نظر گرفتن زمان سم­پاشی، در تیمار فلوپیرادی­فورون که یک بوتنولید با اثر ضربه­ای است، میزان تلفات پوره یک روز پس از سم­پاشی به بالاترین حد رسید. در تیمار اسپیروتترامات ۷۵/۰ میلی لیتر بر لیتر یک هفته پس از سم­پاشی، بیشترین میزان کاهش جمعیت پوره مشاهده شد. اسپیروتترامات ترکیبی سیستمیک با توانایی حرکت دو طرفه آوندی می­باشد. بنابراین، تاثیر آن از دوام بالایی برخوردار است. نتایج بیانگر اثر بسیار ناچیز آفت­ کش­ها در کنترل بالغین زیر سپر است. کاربرد روغن ولک ۲-۵/۱ درصد در سم پاشی زمستانه، اثرگذاری قابل توجهی در کنترل آفت نشان داد. در مجموع، اسپیروتترامات و فلوپیرادی فورون از کارآیی خوبی در کنترل پوره ها برخوردار بودند و در کنترل این آفت قابل توصیه می باشند. سپردار واوی سیب، Lepidosaphes malicola Borchsenius (Hem.: Diaspididae) از آفات مهم درختان میوه است. کنترل این آفت به­ کاربرد آفت­کش­های شیمیایی وابسته است. به منظور بررسی اثر چند آفت کش بر کاهش جمعیت آفت، دو آزمایش جداگانه به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در دو باغ انجام شد. فاکتور اول، سمپاشی [شاهد (آب)، اسپیروتترامات ۵/۰ و ۷۵/۰ میلی لیتر بر لیتر، فلوپیرادی فورون، تیاکلوپرید و پیری پروکسی فن ۵/۰ میلی لیتر بر لیتر] و فاکتور دوم، زمانهای نمونه برداری (۱ روز قبل و ۱، ۳، ۵، ۷، ۱۴، ۲۱، ۲۸ و ۳۵ روز پس از سم پاشی) در نظرگرفته شد. اسپیروتترامات و فلوپیرادی­فورون (با میانگین تلفات بالای ۸۰ درصد) دارای بیشترین اثرگذاری روی پوره ها بودند. میزان کاهش آلودگی در تیمارهای تیاکلوپرید و پیری­پروکسی­فن از دو حشره­کش دیگر کمتر بود. با در نظر گرفتن زمان سم­پاشی، در تیمار فلوپیرادی­فورون که یک بوتنولید با اثر ضربه­ای است، میزان تلفات پوره یک روز پس از سم­پاشی به بالاترین حد رسید. در تیمار اسپیروتترامات ۷۵/۰ میلی لیتر بر لیتر یک هفته پس از سم­پاشی، بیشترین میزان کاهش جمعیت پوره مشاهده شد. اسپیروتترامات ترکیبی سیستمیک با توانایی حرکت دو طرفه آوندی می­باشد. بنابراین، تاثیر آن از دوام بالایی برخوردار است. نتایج بیانگر اثر بسیار ناچیز آفت­ کش­ها در کنترل بالغین زیر سپر است. کاربرد روغن ولک ۲-۵/۱ درصد در سم پاشی زمستانه، اثرگذاری قابل توجهی در کنترل آفت نشان داد. در مجموع، اسپیروتترامات و فلوپیرادی فورون از کارآیی خوبی در کنترل پوره ها برخوردار بودند و در کنترل این آفت قابل توصیه می باشند.