امکان سنجی بی حسی، بیهوشی و مداوا در مجازات قطع عضو، از منظر فلسفه ی مجازات محاربه

شارع مقدس در آیه ی ۳۳ سوره ی مبارکه ی مائده محاربه و مجازات های آن را تشریع نموده است. طبیعتا به تبعیت از قرآن کریم، قانون گذار نیز در قانون مجازات اسلامی، محاربه را جرم انگاری کرده و در ماده ی ۲۸۲ قانون مذکور مصوب ۱۳۹۲، چهار مجازات را برای این جرم در نظر گرفته است که یکی از این مجازات ها، قطع عضو می باشد. با توجه به ذات برگشت ناپذیر بودن این مجازات و اهمیت دقت در اجرای آن، بررسی چالش های موجود در این حوزه، امری ضروری می باشد. به عنوان مثال، یکی از چالش ها در اجرای مجازات قطع عضو، اختلافاتی پیرامون اجرای مجازات قطع عضو در خصوص اقدامات پزشکی پیش و پس از آن، میان فقها و حقوقدانان مبنی بر جواز یا عدم جواز بی حسی و مداوای عضو وجود دارد، که به نظر می رسد در خصوص جواز، منعی از سوی شارع وجود ندارد. در این پژوهش سعی گشته است، با تکیه بر منابع معتبر فقهی و حقوقی، که بصورت تحلیلی_توصیفی نگارش یافته است، چالش های پیرامون اجرای مجازات قطع عضو با توجه به فلسفه ی این مجازات محاربه، مورد بررسی و تبیین قرار گیرد.