تحلیل رابطه دو سویه تکنولوژی آموزشی در فرایند یاددهی – یادگیری دانش آموزان

امروزه تکنولوژی، نقش اساسی در حوزه های گوناگون بازی می کند. یکی از حوزه ها حوزه آموزش است. نتایج تحقیقات علمی نشان داده که حواس مختلف در یادگیری نقش یکسانی ندارد. مهم ترین دلیل استفاده تکنولوژی آموزشی، نیز همین است، زیرا می تواند چند حس را با هم در گیر و تاثیرگذاری را بیشتر کند. تکنولوژی ها و وسایل کمک آموزشی از حیث اینکه تئوری و عمل را با هم ترکیب کرده، باعث ماندگاری یادگیری و تنوع بخشی در کلاس در می شوند. پرواضح است که یکی از مهم ترین وظایف برنامه ریزان آموزشی کمک به کاربرد هرچه بیشتر و بهتر پیشرفت های تکنولوژی جهت ارتقاء، سطح کیفی اموزش است. تکنولوژی آموزشی در عرصه های متعدد کارایی خود را نشان داده است. هر فرد، سازمان یا نهادی که از روش های پیشنهادی علم تکنولوژی آموزشی بهره گرفته، بیش از پیش بر بهره وری و اثربخشی خود افزوده است. تکنولوژی آموزشی در آموزش و پرورش به سان چراغی است که در پیش پای روندگان راه آموزش نهاده است، تا با پرتو افکنی خود راه های ناشناخته و تاریک را روشن سازد. در جهان امروز تکنولوژی آموزشی به مفهوم رویکردی بر چگونگی آموزش در ارتباط با اهداف توانسته است، با تکیه بر اصول و یافته های علمی و به ویژه روانشناسی یادگیری، ابزار وسایل در دسترس را، اعم از اشیاء ساده ای همانند گچ و تابلوی کلاس و یا دستگاه پیچیده ای مانند کامپیوتر، برای بهینه کردن آموزش و بالا بردن کیفیت آن به خدمت گیرد و علاوه بر این، شیوه هایی نشان دهد که دانش آموزان با مطالب درسی خلاقانه برخورد کنند و با راهنمایی معلمان خویش، اقدام به تهیه و تولید برخی از مواد آموزشی مورد نیاز نمایند و در این راه علایق و مهارت های خود را بکار گیرند تا نتایج مطلوب از آموزش حاصل شود این نکته اساسی را فراموش نکنیم که تکنولوژی آموزشی، محصول و مرهون یافته های جدید روانشناسی یادگیری، یعنی استفاده از وسایل فنی آموزشی گوناگون با مبانی روانشناختی است و چیزی نیست که تحصیلات دانشمندان آن خلق کرده باشد. بنابراین یادگیری موثر اطلاعات و مهارت های متعدد و متنوع و روزافزون بدون استفاده از تکنولوژی آموزشی غیرممکن است. هدف پژوهش حاضر بیان و نقش تکنولوژی آموزشی در فرایند یاددهی – یادگیری دانش آموزان است. تحقیق از نظر ماهیت، کیفی، و از لحاظ هدف، کاربردی، و از لحاظ روش توصیفی – تحلیلی است.