نقش مدارس طبیعت و تسهیلگران در یادگیری کودک

در مراکز و فضاهای آموزشی نیازهای مختلف دانش آموزان در انحصار فضاهای بسته در کلاس های درس پایان نمی پذیرد و فراگیران به یک فضای باز و طبیعی برای بیشتر درک کردن مفاهیم نظری کتاب ها و ارتباط برقرار کردن با دنیای بیرون نیاز دارند. درواقع باید بپذیریم که تدریس و آموزش صرف در کلاس ها، نمی تواند فراگیران را در رشد فکری، جسمی، اخلاقی و اجتماعی کمک کند، پس در این میان مدارس طبیعت می توانند جوابگوی بسیاری از نیازهای دانش آموزان باشند و آن ها را دررسیدن به رشد اخلاقی و اجتماعی یاری دهد. در این پژوهش سعی شده است که روش ها و ویژگی های یادگیری، منابع تاثیرگذار بر یادگیری کودکان، نقش کودکان و تسهیلگران در مدارس طبیعت را مورد تحلیل قرار دهیم. مقاله حاضر از نوع مروری بوده و با جمع آوری اطلاعات به روش کتابخانه ای انجام شده است. نتایج پژوهش نشان داد یادگیری در مدارس طبیعت به یادگیری های زندگی واقعی کودکان نزدیک تر بوده و به عبارتی یادگیری اصیل در مدارس طبیعت اتفاق می افتد. همچنین نتایج به دست آمده حاکی از استفاده از منابع طبیعی موجود در طبیعت، حیوانات، گیاهان در این مدارس است. از مهم ترین ویژگی های در این مدارس بهره گیری از تجربه، بازی و حواس چندگانه در فرآیند یادگیری است. نقش کودکان در مدارس طبیعت محوریت دارند و معلمان نقش تسهیلگری را ایفا می نمایند.