فراوانی آسیب های کروموزومی ناشی از داروی بلئومایسین سولفات در سلول های هیبریدومای F۳B۶ و HF۲x۶۵۳ در مقایسه با سلول های غیرهیبرید والدی

مقدمه و هدف: هیبریدهای سلول های سوماتیک از تلفیق دو یا چند سلول سوماتیک به دست می آیند که پس از تشکیل، کروموزوم های سلول ها در یک غشا قرار می گیرند. به این ترتیب محیط هسته ای هر کدام از سلول های ادغام یافته تغییر کرده، ژن ها و کروموزوم های دو سلول در معرض واکنش با یکدیگر قرار می گیرند. قرار گرفتن کروموزوم ها در شرایط سیتوپلاسمی و هسته ای جدید و نوآرایی های وسیع کروموزومی که در این سلول ها پس تشکیل رخ می دهد، می تواند بر حساسیت آن ها به داروهای مختلف اثر بگذارد. در این مطالعه اثر داروی بلئومایسین سولفات ( BLM ) بر دو سلول هیبرید F۳B۶ و HF۲x۶۵۳ در مقایسه با سلول های غیر هیبرید والدی شان، WIL۲ و NS۱ ، با تمرکز بر آسیب های کروموزومی در مرحله G۱ چرخه سلولی مورد بررسی قرار گرفت.   مواد وروش ها: چهار رده سلولی, NS۱ HF۲x۶۵۳ ، WIL۲ و F۳B۶ از انجماد خارج شده و به طور جداگانه در فلاسک حاوی محیط کشت RPMI همراه با ۱۵-۱۰ درصد FBS کشت شدند. سپس در مرحله رشد لگاریتمی در فاز G۱ چرخه سلولی با دزهای µg/ml۵۰ و µg/ml ۱۰۰ BLM تیمار شدند. پس از محصول برداری، تثبیت، تهیه گستره های متافازی و رنگ آمیزی با گیمسا، سلول های آسیب دیده و انواع آسیب های کروموزومی در آن ها بررسی شد.   نتایج: نتایج نشان داد که فراوانی این آسیب ها در سلول های هیبرید و غیر هیبرید والدی آن ها مشابه است. سلول های واجد کروموزوم بیش تر یعنی دو سلول NS۱ و F۳B۶ آسیب های کروموزومی بیش تری نسبت به دو رده سلول واجد کروموزوم کم تر نشان دادند. بررسی فراوانی آسیب ها به ازاء کروموزوم نیز موید این نتیجه است، فراوانی آسیب ها به ازاء کروموزوم در دو سلول NS۱ و F۳B۶ مشابه و بیش تر از دو سلول HF۲x۶۵۳ و WIL۲ بود. گرچه گاهی سلول های هیبرید نسبت به سلول های والدی خود حساسیت متفاوتی نشان دادند اما پاسخی وابسته به دز در این مرحله مشاهده نشد.   نتیجه گیری: سلول های هیبرید مطالعه شده در تحقیق از نظر حساسیت به داروی بلئومایسین در مرحله G۱ چرخه سلولی، به یکی از رده های سلولی والدی خود شبیه بوده و نسبت به والد دیگر حساسیت کم تر یا بیش تری نشان می دهند.