بررسی برخی ویژگی های مبتلایان به S.C.C دهان مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی و بیمارستان امید مشهد از مهر ۱۳۸۱ تا مهر ۱۳۸۲

مقدمه: S.C.C دهان شایع ترین بدخیمی در دهان می باشد و حدود ۹۵% موارد را شامل می شود. هدف از درمان بیماران مبتلا به سرطان علاج قطعی بیماری و ارتقاء کیفی زندگی بیماران در مدت ابتلا به بیماری است. هدف از این مطالعه ارزیابی بعضی ریسک فاکتورهای موثر در S.C.C دهان در بیماران مراجعه کننده به مراکز درمانی می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی ۵۴ بیمار مبتلا به S.C.C دهان ۱۰ مورد در دانشکده دندانپزشکی مشهد و ۴۴ مورد در بیمارستان امید مشهد مورد مطالعه قرار گرفتند (از مهرماه ۱۳۸۱ تا مهر ماه ۱۳۸۲). پرسشنامه حاوی اطلاعات مربوط به ریسک فاکتورهای وابسته به بیمار مانند سن، جنس، شغل، اعتیاد به سیگار، ناس، الکل یا سایر مواد مخدر و ریسک فاکتورهای درمانی شامل نحوه درمان Stage بیماری در هنگام مراجعه بیمار و محل گرفتاری بود. آزمون آماری مورد استفاده Chi-Square-Test بود. یافته ها: از ۵۴ بیمار مورد مطالعه در این تحقیق ۵۲% زن و ۴۸% مرد بودند. ۹۳% از بیماران را افراد بالای ۴۰ سال تشکیل می داد. ۷۲% بیماران از تنباکو و ناس استفاده می کردند. مکانهای شایع درگیری شامل زبان، لب تحتانی و مخاط باکال بود. درمان اصلی بیماران کانسری را رادیوتراپی تشکیل می داد. از موارددرمان شده ۳۶ مورد رادیوتراپی، ۱۲ مورد رادیوتراپی و جراحی، یک مورد شیمی درمانی و ۵ مورد درمان همزمان رادیوتراپی و شیمی درمانی بود. نتیجه گیری: در مطالعه انجام شده بیشترین سن ابتلا به کانسر دهان بالای ۴۰ سال (۹۳%) بود. از نظر محل ابتلا، زبان با درصد ۷/۲۷، بالاترین درگیری را در این بررسی داشت. به لحاظ ریسک فاکتورهای موثر در بروز S.C.C دهان و فارنکس در این بررسی ۶۷% زنان و ۷۷% مردان مبتلا به S.C.C سابقه مصرف سیگار یا ناس را گزارش می کردند و نکته قابل توجه شیوع بالا S.C.C لب پائین مربوط به مردان کشاورز بود که بیشتر در معرض نور آفتاب قرار داشتند. برتری جنسی ابتلا در این تحقیق مشاهده نشد.