مقایسه تغییرات ابعاد عضله لونگوس کولی میان وضعیت های استراحت و حداکثر انقباض ایزومتریک عضلات فلکسور عمقی گردن در بیماران با درد مزمن گردن و افراد سالم با استفاده از اولتراسونوگرافی

مقدمه و هدف: عدم کارایی عضلات عمقی فلکسور گردن با درد مزمن گردن ارتباط­دارد. هدف از این مطالعه، تعیین و مقایسه ابعاد عضله لونگوس کولی میان وضعیت­های استراحت و حداکثر انقباض ایزومتریک در افراد سالم و بیماران با درد مزمن گردن بود.   مواد و روش­ها: برای این مطالعه مورد شاهدی شانزده فرد با درد مزمن گردن و شانزده فرد سالم همسال انتخاب­شدند. قطر قدامی خلفی، طرفی و سطح مقطع عرضی عضله لونگوس کولی هر دو گروه در وضعیت­های استراحت و حداکثر انقباض ایزومتریک عضلات فلکسور عمقی گردن با اولتراسونوگرافی تعیین­شد. برای تجزیه­و­تحلیل داده­ها از آزمون­های t زوجی و t مستقل استفاده­شد.  نتایج: سطح مقطع عرضی عضله لونگوس کولی در بیماران با درد مزمن گردن در حالت استراحت و انقباض به ترتیب ۲/۳۸±۶/۱۰۷ و۰۳/۳۲±۴/۸۹ (۰۰۰۱/۰>P < /span>) و در افراد سالم ۹۷/۳۲±۳۱/۸۹ و ۴۳/۲۹±۹۴/۷۵ (۰۰۰۱/۰>P < /span>) بود. اختلاف معناداری از نظر هر سه متغیر مطالعه میان دو گروه و در هر دو حالت استراحت و انقباض وجود­نداشت (۰۵/۰).   نتیجه­گیری: نتایج نشان­داد که سطح مقطع عرضی و قطر طرفی عضله لونگوس کولی در هر دو گروه بیماران و افراد سالم و قطر قدامی خلفی فقط در افراد سالم در حالت انقباض نسبت­به حالت استراحت کمتر است؛ اما قطر قدامی خلفی لونگوس کولی در بیماران با درد مزمن گردن در حالت انقباض همانند حالت استراحت بود.