رابطه ساختار اداری- سیاسی و نظام حقوقی در خصوص حمایت از گزارشگران فساد

در ساختار اداری- سیاسی و قوانین داخلی ایران، تعریفی از «گزارش دهنده فساد» ارائه نشده است. به نظر می رسد گزارش کننده فساد شخصی است که با اطلاع از نوع و چگونگی فساد بر اساس ادله ای که از نحوه رفتار و ارتکاب جرم دارد، به اعلام و بیان آن می پردازد. گسترش فساد با افزایش ناامنی و بی ثباتی اداری و سیاسی و به تبع آن، ایجاد اختلال و از هم گسیختگی امنیت ملی یک کشور، ارتباط بسیار نزدیکی دارد. پرسش اصلی مقاله حاضر این است که جهت حمایت از گزارش گنندگان فساد چه ملزوماتی باید در ساختار اداری و سیاسی کشور مورد توجه جدی واقع گردد. در پاسخ این فرضیه مطرح می گردد که قوانین مصوب فعلی، به دلیل ناکارآمدی یا ناکافی بودن در دو حوزه حمایت و تشویق، بسترسازی لازم برای حضور مردم به نقش آفرینی در گزارش دهی فساد را فراهم ننموده و بخشی از فساد موجود در سیستم اداری و سیاسی کشور ناشی از بی تفاوتی و عدم به کارگیری تک تک افراد جامعه در گزارش دهی فساد و عدم آموزش و نهادینه نمودن مسئولیت اجتماعی مردم در مبارزه با این پدیده شوم است و ارتقای این مشارکت نیازمند اصلاح یا وضع قوانین جدید حمایتی و تشویقی افشاگران فساد می باشد.