بررسی و مقایسه ارتباط میان زایمان طبیعی و سزارین با اختلال تنیدگی (استرس) متعاقب ترومای زایمان

مقدمه و هدف:  تجارب ایجاد­شده در طی زایمان به عنوان تروما می­تواند در بعضی از زنان، اختلال تنیدگی بعد از زایمان را سبب­شود. این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه ارتباط میان زایمان طبیعی و سزارین با اختلال تنیدگی (استرس) متعاقب ترومای زایمان در شهرستان بوشهر انجام­شد. مواد و روش­ها: این مطالعه از نوع  مقطعی تحلیلی بود. در این مطالعه، نمونه­گیری در میان ۴۰۰ نفر از زنانی که ۶-۸ هفته از زایمان آنها گذشته­بود، به­صورت تصادفی انجام­شد. در مرحله اول، زنان با زایمان تروماتیک، تعیین و سپس متغیرهای مورد بررسی، شامل اختلال تنیدگی پس از تروما، مشخصات جمعیت­شناختی و سوابق باروری آنها تکمیل­شد. به­منظور تحلیل داده­ها از روش تحلیل رگرسیون یک و چند­متغیره استفاده­شد.  یافته­ها: نتایج مطالعه نشان­داد که خطر ابتلا به وقوع اختلال تنیدگی متعاقب زایمان در افرادی که سزارین اورژانسی داشته­اند، ۵/۳ برابر بیش از زایمان طبیعی است (۰۷/۸-۶۹/۱=CI ۹۵%، ۵۵/۳=Odds ratio). یافته­ها بیانگر آن بود که اگر مدت انجام زایمان طبیعی، کمتر از ۳ ساعت باشد، خطر ابتلا به وقوع اختلال تنیدگی متعاقب زایمان کاهش­می­یابد (۵۵/۰-۰۴/۰=CI ۹۵%، ۱۵/۰=Odds ratio). در میان متغیرهای جمعیتی، درآمد ناکافی، احتمال خطر ابتلا به اختلال مذکور را تا ۵/۴ برابر افزایش­می­داد (۸۴/۱۱-۷۱/۱)=CI ۹۵%،۵۰/۴ =Odds ratio) و بالا­بودن سطح سواد، احتمال خطر ابتلا به اختلال مذکور را کم­می­کرد (۵۸/۰-۰۴/۰=CI ۹۵%، ۱۶/۰=Odds ratio). نتیجه­گیری: از­آنجا­که انجام سزارین می­تواند به اختلال تنیدگی بعد از زایمان تروماتیک منجر­شود، لذا انجام مشاوره در مواردی که سزارین صورت­گرفته­است، می­تواند در کاهش اختلال تنیدگی بعد از تروما به زنان موثر باشد.