تاثیر بازی های حسی-حرکتی در محیط مجازی بر هماهنگی چشم و دست کودکان مبتلا به فلج مغزی همی پلژی

مقدمه وهدف: واقعیت مجازی یک تکنولوژی رایانه ای همراه بامحیط و اشیاء مجازی است که درآن،فرد با مشارکتی فعال، فضای مجازی رابا اعمال واراده خود دستکاری میکند.هدف این مطالعه تعیین تاثیر بازی های حسی حرکتی درمحیط مجازی برهماهنگی چشم و دست کودکان مبتلا به فلج مغزی همی پلژی بود. مواد و روش ها: دراین مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی یک سویه کور،هماهنگی چشم و دست ۱۶کودک مبتلا به فلج مغزی همی پلژی ازجامعه دردسترس شهراهواز در۲ گروه ۸ نفره بررسی شد.برنامه درمانی شامل جلسات ۵/۱ ساعتی بازیهای حسی-حرکتی درمحیط مجازی به صورت یک روز درمیان و به مدت ۴ هفته بود.ارزیابی توسط ابزار کفایت حرکتی برواینینکس-اوزرتسکی، قبل،بعد و۳ ماه پس از اتمام مداخلات صورت گرفت. از نرم افزارSPSS-۱۶ جهت انتخاب تصادفی نمونه ها وهمچنین تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس در تکرار مشاهدات در سطح معناداری ۰۵/۰ استفاده شد.  نتایج: آنالیز اطلاعات ابزار کفایت حرکتی برواینینکس-اوزرتسکی حاکی از اختلاف معنادار آماری در گروه واقعیت مجازی نسبت به گروه کنترل در جلسه پس از درمان در زیر مجموعه های هماهنگی بینایی حرکتی (میزان تغییر میانگین- گروه واقعیت مجازی:۵۳/۱ وگروه کنترل:۰۳/۰) و هماهنگی حرکت اندام فوقانی (میزان تغییر میانگین- گروه واقعیت مجازی:۲۳/۱ وگروه کنترل:۰۶/۰) بود. آنالیز اطلاعات جلسه پیگیری ارزیابی نیز حاکی از ماندگاری نتایج در هر دو گروه مطالعه بود.  نتیجه گیری: انجام بازیهای حسی-حرکتی در محیط مجازی به دلیل تعاملی وانگیزشی بودن محیط وتمرینات مکررو فیدبک های فراوان آن، میتواند سبب بهبود هماهنگی چشم و دست کودکان مبتلا به فلج مغزی همی پلژی گردد.