ارزیابی کارایی با استفاده از مدل تحلیل پوششی دادههای فازی و اعمال محدودیت فازی برای کنترل اوزان و یافتن اوزان عمومی

در این مقاله تلاش می شود با ارائه مدلی، دو نقطه ضعف مدل های پایه ای تحلیل پوششی داده ها در عدم کنترل اوزان عوامل و محاسبه مجموعه ای متفاوت برای وزن های انتخابی واحدهای مختلف، به‎طور همزمان برطرف شود. این پژوهش یک مطالعه موردی است که مدل معرفی‎شده را برای ارزیابی کارایی نواحی هجده گانه مدیریتی شرکت توزیع نیروی برق فارس، در سال ۱۳۸۴ به‎کار برده است. کارایی واحد های مورد نظر، نخست به‎کمک مدل پایه CCR مضربی خروجی محور اصلاح‎شده، اندازه گیری شد و در مرحله بعد این کار با مدل ارائه‎شده، انجام گرفت. در مدل کلاسیک از هجده ناحیه توزیع، پنج ناحیه نواحی کارا شناخته شدند (حدود ۲۸ درصد) و میانگینی برابر ۷۴/۰ برای کارایی واحدها به‎دست آمد، اما با استفاده از مدل ارائه‎شده، تنها یک واحد توانست خود را واحدی کارا نشان دهد و میانگین به‎دست‎آمده برای کارایی واحدها تا ۳۵/۰ کاهش یافت. نتایج نشان دهنده آن است که مدل مورد استفاده، علاوه‎بر اینکه نقاط ضعف DEA کلاسیک را در مورد عدم کنترل اوزان برطرف می‎کند، توانایی تفکیک کنندگی مدل را نیز افزایش می دهد.