بررسی تطبیقی شاخص رفاه مناطق مرزی و مرکزی از منظر عدالت فضایی

برای کشوری چون ایران بنا بر سرشت ترکیبی ملت و همچنین ادامه پیدا کردن قلمروهای قومی در کشورهای مجاور مناطق مرزی تبدیل به مکانهای با اولویت ویژه برای توسعه و گسترش رفاه شناخته می شوند. نظر به پیوند توزیع خدمات و تسهیلات و کیفیت آنها با رفاه اجتماعی وضعیت رفاهی مناطق و استانهای مرزی با توجه به اهمیت مناطق مرزی که درواقع سطح تماس بیرونی کشور و تشکیل دهنده جداره خارجی آن را شکل می دهند، ضروری است طبقه بندی و مقایسه تطبیقی استانهای مرزی و مرکزی ازنظر شاخص رفاه با نظر داشت عدالت فضایی اقدام شود. در این مقاله تلاش شده است در چارچوب رویکرد عدالت فضایی وضعیت استانهای مرزی و مرکزی از منظر شاخص رفاه به صورت تطبیقی مقایسه شود. این مقاله با روش توصیفی و تحلیلی و تکیه بر منابع کتابخانه ای، آمارهای رسمی و استفاده از مدل آنتروپی شانون برای بیان اهمیت نسبی معیارها و وزن نسبی آنها و مدل تاپسیس به منظور رتبه بندی استانها و ارزیابی تطبیقی وضعیت شاخص رفاه مناطق مرزی و مرکزی است . بدین منظور میانگین امتیاز کسب شده مناطق مرزی و مرکزی، بیشترین امتیاز کسب شده، کمترین امتیاز کسب شده و درنهایت فاصله کمترین میزان از بیشترین آن موردتوجه قرار گرفت . نتایج نشان می دهد منظر میانگین وضعیت استانهای مرکزی بهتر از استانهای مرزی است ، تفاوت چشمگیری بین استانهای مزی و مرکزی در خصوص معیار بیشترین میزان شاخص رفاه وجود ندارد. در خصوص کمترین میزان شاخص رفاه وضعیت استانهای مرکزی به مراتب بهتر از وضعیت استانهای مرزی است . در خصوص معیار فاصله کمترین میزان از بیشترین آن در استانهای مرزی و مرکزی باز در این معیار وضعیت استانهای مرکزی بهتر از استانهای مرزی است .