تحلیل اقتصادی و فنی برداشت مکانیزه ذرت بذری- مطالعه موردی کشت و صنعت دامپروری پارس (شهرستان پارس آباد مغان)

بیش از ۸۰ درصد ذرت بذری کشور در مغان تولید و فرآوری می شود. یکی از چالش های تولید ذرت بذری، برداشت بلال ذرت با پیکرهاسکرهای خودرو  و کششی است که طی سال های اخیر در مقایسه با روش دستی بر کیفیت بذر تولیدی کشور تاثیرگذار بوده است. در این راستا پژوهشی برای ارزیابی سه روش برداشت بذر ذرت هیبرید رقم ۷۰۴ در سال زراعی۱۴۰۰-۱۳۹۹ در شرکت ملی کشت و صنعت دامپروری پارس انجام شد. آزمایش ها بر اساس طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. تیمارهای این پژوهش شامل برداشت بلال با پیکرهاسکر خودگردان، پیکرهاسکر کششی و برداشت دستی بلال ذرت بذری بود. پارامترهای فنی و زراعی مورد بررسی شامل درصد رطوبت بذر زمان برداشت، ظرفیت ماده ای و مزرعه ای ماشین، نرخ تلفات بلال و در نهایت میزان شکستگی دانه در فرایند تولید ذرت بذری بود. برای ارزیابی اقتصادی از روش بودجه بندی جزئی استفاده شد. نتایج نشان داد بیشترین و کمترین ظرفیت مزرعه ای موثر به ترتیب برای پیکرهاسکر خودرو  و کششی برابر با ۲۶/۱و ۲۵/۰ هکتار در ساعت محاسبه شد. کمترین و بیشترین تلفات کل بلال به ترتیب ۸/۳ و ۴/۵ درصد و مربوط به برداشت به روش دستی و کمباین بلال چین کششی بود. تحلیل اقتصادی نشان داد که نرخ بازده نهایی استفاده از کمباین بلال چین خودرو با سایر تیمارها بیشتر از ۱۳/۸۰ درصد است. سود خالص هکتاری و هزینه متغیر کاربرد این تیمار برداشت به ترتیب۱۹۱۹۰۰ و ۹۱۶۰۰ هزار ریال برآورد گردید که نسبت به تیمارهای برداشت با پیکرهاسکر پشت تراکتوری و دستی به ترتیب ۳۰/۶ و ۰۴/۱۰ درصد افزایش سودآوری داشت.