بازشناسی والویت بندی برنامه های انبوه سازی مسکن اقشار کم درآمد ایران

مسکن به عنوان یکی از نیازهای اصلی انسان به شمار می آید .دسترسی به امکانات و خدمات مسکن در بین طبقه های درآمدی از زمینه های توانمندسازی و ایجاد شرایط مساعد رفاه اقتصادی و اجتماعی برای بهره مندی و افزایش توان استفاده از فرصت های آموزشی ، بهداشتی و مانند این ها در جهت رشد سرمایه انسانی است . یکی از علت های تشدید فقر، نبود دارایی ها ازجمله مسکن و خدمات آن است که موجب عدم برخورداری از مواهب اجتماعی و اقتصادی دیگر مانند آموزش، بهداشت و مهارت مناسب است .بر این اساس نیازهای گروه های کم درآمد اجتماعی و فراهم کردن و تسهیل زمینه های دسترسی خانوارهای فقیر به مسکن و خدمات آن در بخش مسکن ، همواره مورد توجه دولت مردان بوده است در همین راستا دولت ها طرح های متنوعی برای تامین مسکن اقشار مختلف مردم تهیه و اجرا نموده اند. در این میان مساله مهم تری که بررسی وضعیت برنامه های تامین مسکن را با اهمیت می کند، کم توجهی به اقشار کم درآمد در برنامه های تامین مسکن است در کشور ایران نیز عوامل گوناگونی تامین مسکن را با چالش روبرو کرده است که به تناسب این چالش ها، برنامه های مختلفی برای تامین مسکن اقشار کم درآمد شهری، توسط دستگاه های اجرایی پیگیری و اجرا اند شده که هر کدام خط مشی متفاوتی را دنبال کرده اند. این مطاله از نوع کاربردی و روش تحقیق آن توصیفی - تحلیلی می باشد. هدف این مقاله تحلیل برنامه های تامین مسکن گروه های کم درآمد شهری کشور است. اهمیت این موضوع به این جهت است که بررسی ها، برنامه ها و شناخت نقاط قوت و ضعف در این زمینه می تواند در تصمیم سازی و برنامه ریزی برایآینده مفید باشد .