اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر پرخاشگری، اضطراب اجتماعی و رفتار پر خطر در نوجوانان پسر

هدف از مطالعه حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر پرخاشگری، اضطراب اجتماعی و رفتار پر خطر در نوجوانان پسر بود. روش تحقیق شبه آزمایشی بوده است و طرح پژوهشی مورد استفاده پیش آزمون-پس آزمون با گروه آزمایشی و کنترل و جامعه آماری این پژوهش شامل نوجوانان پسر دوم متوسطه مدرسه نمونه دولتی فرهیختگان بندر امام به تعداد ۱۰۰ دانش آموز بودند. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ۴۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (۲۰ نفر گروه آزمایش و ۲۰ نفر گروه گواه) قرار گرفتند.برای جمع آوری اطلاعات از پروتکل آموزش مهارت های اجتماعی مستعلمی و همکاران(۱۳۸۴)؛ پرسشنامه پرخاشگری اچ باس و مارک پری (۱۹۹۲)؛ پرسشنامه اضطراب اجتماعی جرابک (۱۹۹۶) ؛پرسشنامه رفتارهای پرخطر رجایی و شفیعی (۱۳۹۰) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون t زوجی و تحلیل کواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ انجام شد. سپس با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده حجم نمونه به دو گروه، گروه گواه (۲۰(n = و گروه آزمایش (۲۰ (n = تقسیم شد. آموزش از ۱۰ جلسه گروهی ۵/۱ ساعته تشکیل شده. این برنامه به مدت یک الی ۵/۱ ماه در موقعیت اجرا شد. در هر جلسه محتوا و تکالیف جلسه قبل به طور خلاصه مورد بحث و بررسی قرار گرفت . وسپس محتوای جلسه ی جدید آموزش داده می شد. پس آزمون ۵ روز بعد از پایان جلسات بر روی گروه گواه و آزمایش اجرا شد. نتایج آزمون نشانداد که ، آموزش مهارت های اجتماعی بر پرخاشگری، اضطراب اجتماعی و رفتار پر خطر در نوجوانان پسر موثر است .