نقش اقدام پژوهی در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

اقدام پژوهی یا پژوهش حین عمل به عنوان یکی از ابزارهای بهبود آموزش و تدریس جایگاه خود را به سرعت در نظام های آموزشی بازیافته است . هدف از انجام این پژوهش پیشرفت تحصیلی دانش داموزان با تاکید بر اقدام پژوهی می باشد که با روش توصیفی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه انجام گرفته است . بنابراین ، از دلایل گسترش این اندیشه در نظام آموزشی ، ناکارآمدی تحقیقات سنتی در پاسخگویی به سوالات اساسی آموزش و پرورش به ویژه در سطح کلاس های درس است که این دانش قابل کاربرد در موقعیت های نامعین آموزشی و تدریس توسط آنها می باشد. بطورکلی ، در اقدام پژوهی روشن است که قلمرو پژوهش اختصاص به متخصصان و پژوهشگران دانشگاهی ندارد، بلکه کارگزاران عملی آموزشی و پرورشی ، یعنی معلمان که از نزدیک با مسائل و مشکلات فراگیران در ارتباط هستند هم می توانند در نقش پژوهشگر ظاهر شده و به صورت علمی و روشمند به حل مسائل حرفه ای خود که به طور ملموس و عینی با آنها سرو کار دارند اقدام نمایند. باید برای بهبود آموزش و تدریس از همه ظرفیتهای پژوهشی از جمله پژوهش در عمل استفاده نمود. از سوی دیگر پژوهشگران آکادمیک نیز این پیام رسای اقدام پژوهی را شنیده اند که نمی توان با فاصله زیاد ازمدرسه ، فرصت تاثیرگذاری بر آن را بوجود آورد.