نقش میانجی سکوت سازمانی در رابطه با تاثیر بدبینی سازمانی بر رفتارهای انحرافی کارکنان آموزش و پرورش خرمشهر

هدف پژوهش حاضر نقش میانجی سکوت سازمانی در رابطه با تاثیر بدبینی سازمانی بر رفتارهای انحرافی کارکنان آموزش و پرورش خرمشهر و ارائه مدل معادلات ساختاری بود. که با روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی انجام گردید. جامعه آماری پژوهش را کلیه کارکنان آموزش و پرورش خرمشهر و حومه آن با تعداد ۲۴۰ نفر تشکیل دادند. با توجه به به اینکه روش تحقیق از نوع معادلات ساختاری می باشد لذا تمامی جامعه اماری با روش نمونه گیری تمام شمار به عنوان نمونه انتخاب شد. جهت گردآوری دادهها از پرسشنامه های بدبینی سازمانی دین و همکاران (۱۹۹۸)، پرسشنامه سکوت سازمانی موریسون و میلیکن (۲۰۱۰) و پرسشنامه رفتارهای انحرافی بنت و رابینسون (۲۰۰۰) استفاده گردید. پایایی پرسشنامه ها براساس ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب ۹۱۵/۰، ۷۱۴/۰ و ۸۰/۰ برآورد گردید. دادههای حاصل از پرسشنامه ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج حاصل نشان داد که بدبینی سازمانی بر رفتارهای انحرافی با معناداری (۴۱/۹ (t = و ضریب مسیر (۵۹/۰) اثر مستقیم ؛ بدبینی سازمانی بر سکوت سازمانی با معناداری (۵۰/۱۴ (t = و ضریب مسیر (۷۶/۰) اثر مستقیم ؛ سکوت سازمانی بر رفتارهای انحرافی با معناداری (۹۸/۵ (t = و ضریب مسیر (۳۶/۰) اثر مستقیم و بدبینی سازمانی بر رفتارهای انحرافی با نقش میانجی سکوت سازمانی با ضریب مسیر (۸۲/۰) اثر غیر مستقیم دارد.