پسماندهای کشاورزی به عنوان منبع لیگنوسولزی غیر چوبی امیدبخش در صنعت تولید خیر و کاغذ

با توجه به افزایش جمعیت، صنعتی شدن و شهرنشینی، تقاضای زیادی برای محصولات خمیر و کاغذ ذر سطح جهان وجود دارد. این تقاضا منجر به قطع گسترده درختان شده است. در آینده نزدیک به احتمال زیاد مواد خام چوبی موجود جوابگوی این نیاز رو به رشد کاغذ نخواهند بود. علاوه بر این، قطع درختان تحت فشارفزاینده ای از سوی سازمان های زیست محیطی که نگران تخریب زیستگاه ها و دیگر اثرات بلندمدت برداشت از جنگل هستند، می باشد بنابراین، توجه به سایر منابع لیفی لیگنوسلولزی برای رفع کمبود احتمالی الیاف چوبی مورد نیاز برای تولید کاغذ، مهم است پسماندهای کشاورزی گروهیاز مواد لیگنوسلولزی غیر چوبی می باشند که به دلیل فراوانی و ارزانی در تولید خمیر کاغذ هزینه تمام شده کمتری نسبت به خمیر حاصله از چوب خواهند داشت. در حال حاضر، حدود ۱۰ درصد از تولید خمیر در سراسر جهان مربوط به خمیر کاغذ غیر چوبی می باشد. ساختار شیمیایی مواد لیگنوسلولزی غیر چوبی شامل درصد لیگنین کمتر و درصد همی سلولز بیشتری نسبت به چوب می باشد. بسیاری از الیاف غیر چوبی مانند الیاف پهن برگان کوتاه هستند اما برخی نیز بلند هستند. برخی از پسماندهای کشاورزی امیدبخش برای صنایع چوب و کاغذ شامل باگاس نیشکر، ساقه ذرت، کاه گندم، کلش برنج و ساقه پنبه می باشند. استفاده از این مواد در صنعت خمیر کاغذ بسیار مهم است و به دلیل مزایای خیرسازی، کارایی هزینه، بازده خمیر کاغذ، مزایای زیست محیطی مرتبط و درآمد حاصل از کاغذهای تولید شده جایگزین مناسبی برای الیاف چوبی می باشند.