روش های تربیتی «امر به معروف و نهی از منکر» در سیره امام حسین (ع)

امر به معروف و نهی از منکر از احکام واجب الهی است که اجرای آن اهمیت بسزایی در دور بودن جامعه از زشتی و هموار شدن مسیر سعادت برای افراد جامعه دارد. ازاین رو افراد جامعه اسلامی موظف اند در حد توان به این واجبات اهتمام داشته و تلاش خود را برای اقامه این امر مهم بکار گیرند. از آنجا که این واجبات به نوعی در رابطه با اجتماع است لازم است تا انسان از روش های درستی استفاده نماید تا نتیجه موثر داشته باشد. به این جهت می توانیم به سیره معصومینD رجوع نموده که خود آن بزرگواران مجسمه امر به معروف و نهی از منکر بوده و بهترین شیوه ها را برای تاثیر گذاری بیشتر و بهتر استفاده نموده اند. در مقاله حاضر به سیره امام حسینG رجوع می کنیم؛ امامی که علت قیام خود را امربه معروف و نهی از منکر بیان نمود، و با بیان نمونه هایی از امر به معروف و نهی از منکر در طول زندگی ایشان علاوه به شناخت بهتر این واجبات الهی، روش های تربیتی آنها را بررسی نماییم تا بتوانیم این واجبات را به بهترین صورت اجرا نماییم. این نوشتار به روش توصیفی، تحلیلی گرد آوری شده است و نتایج حاصل از آن این است که شخص آمر به معروف و ناهی از منکر به پیروی از سیره امام حسینG علاوه بر اینکه باید شناخت کافی به معروف و منکر داشته باشد و خود عامل بدان باشد، باید شیوه ها و شرایط صحیح انجام این فریضه را نیز بداند تا موثر واقع شود.