پولاد غندی و دیو سپید
محل انتشار: فصلنامه پازند، دوره: 12، شماره: 44
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 51
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PAZAND-12-44_008
تاریخ نمایه سازی: 6 شهریور 1402
چکیده مقاله:
صورت هندواروپایی واژه «دیو» در اصل نام خداوند است. زرتشت پیامبر پرستش خدایان دوران کافری را منع کرد و عالمیان را به ستایش اهورامزدا فراخواند. دیوان در این مقام، نخست به اساطیر و سپس به افسانه و داستان پیوستند. فولادغندی دیوی است که بهتر است او را کولادغندی بنامیم و غندی باید با واژه «gannāg mēnōg» پهلوی مربوط باشد. به نظر پروفسور آرتورکریستنسن اکوان و دیو سپید، هر دو، نامشان به صورت «spēd ī axwān» که در جاماسپ نامه آمده است، بازمیگردد. نام دیو سپید و واژه spēd را باید برگردان خطی فعل «spayeiti» اوستایی، به معنای « میافکند» دانست و «spayeiti» نام گناهی است که امکانی برای کفاره ندارد و مرتکب را به دوزخ خواهد افکند. با این توضیح است که غلبه بر دیو سپید معنایی عرفانی مییابد و چیرگی بر دیو سپید پیروزی بر نماد گناهان است.
نویسندگان
کتایون مزدا پور
استاد رشته فرهنگ و زبانهای باستانی، پژوهشکده یادگار باستان