تاویل گناهان انبیا در تفاسیر یهودی قرون وسطا

گناهان منسوب به انبیا در کتاب مقدس توجه بسیاری را برانگیخته است. مسلمانان این گناهان را یکی از دلایل بی­اعتباری آن کتاب دانسته­اند. مفسران یهودی نیز به نوبه خود با متون مربوط به این خطاها دست و پنجه نرم کرده، به اشکال گوناگون درصدد برآمده اند که آنها را تاویل کنند. در این پژوهش، نمونه هایی برجسته از خطاهای منسوب به شخصیت های کتاب مقدس مانند ابراهیم، اسحاق، یعقوب، موسی، هارون، داوود، سلیمان و... را مطرح و تاویل این خطاها را در تفاسیر یهودی به ویژه در قرون وسطا بررسی خواهیم کرد. روش­های این مفسران عبارت­اند از: تغییر در قرائت ظاهر متون با تغییر اعراب و مرجع ضمیر و ترکیب و تقطیع جملات، توجه به ابهام در معنای کلمات، تاکید بر علم نبی، کمک گرفتن از آیات دیگری که به نوعی نشان دهنده بی گناهی شخص مورد نظر هستند، رجوع به شریعت نوح و یا احیانا شریعت سام در مورد انبیای پیش از موسی و استفاده از حکایات اگادایی میدراشی که در این تفاسیر بسیار بارز است و به تغییر بنیادین در فهم روایات کتاب مقدس می­انجامد. این تاویلات نه لزوما بر اساس ضرورت کلامی، بلکه به سبب ضرورت اخلاقی تعلیمی و نیز با توجه به جایگاه والای انبیا در میان یهودیان صورت گرفته است تا در نهایت، توصیف کتاب مقدس از انبیا به تصور خوانندگان از آنان نزدیک تر شود.