فقر جهانی و عدالت جهانمیهنانه

فقر از مسائلی است که نظریهپردازان عدالت و عدالتخواهان همواره نگران آن بودهاند و دغدغه حل آن را داشتهاند. شکاف فزاینده میان کشورهای ثروتمند و تهیدست، گسترش فاجعهآمیز فقر جهانی را در پی داشته و حل این مسئله را بیش از پیش ضرورت بخشیده است. ملی گرایی حاکم بر نظریه هنجاری سیاسی، برخی از نظریهپردازان معاصر، مانند رالز را به این نتیجه رسانده است که در ترسیم اصول عدالت، مرزهای ملی را مهم بشمارند و برخورد با فقر را در عرصه داخلی و عرصه بینالمللی پیرو اصولی متفاوت قرار دهند. جهانمیهنگرایان با مخالفت با این دیدگاه کوشیدهاند با نامربوط دانستن مرزهای ملی از نظر اخلاقی، آموزه عدالت جهانمیهنانه را طرح کنند. مقاله حاضر با نگاهی گذرا به جهانمیهنگرایی معاصر، به بررسی چگونگی طرح این آموزه در چارچوب رهیافتهای مختلف میپردازد.