چرخه گفتمانی در سیاست گذاری فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در دهه ۱۳۷۰

پژوهش حاضر تلاش دارد جایگاه انقلاب اسلامی در تحول سیاست گذاری فرهنگی ایران و همچنین چرخه گفتمانی و تحول در سیاست گذاری فرهنگی جمهوری اسلامی در دهه ۷۰ را مورد بررسی قرار دهد. به جهت ترسیم چگونگی و میزان تحول در فرایند سیاست گذاری از روش تحلیل گفتمان بهره گرفته شده تا به استناد نتایج، به این پرسش پاسخ دهیم که انقلاب اسلامی ایران در روند سیاست گذاری فرهنگی چه تغییرات گفتمانی را ایجاد کرده است؟ آیا سیاست گذاری فرهنگی پس از انقلاب از گفتمانی مستقر و مسلط پیروی کرده است یا دچار تغییرات درون گفتمانی شده است؟ برای مشخص شدن تغییرات گفتمانی، رویکردهای مختلف نسبت به سیاست گذاری فرهنگی مانند (آرمان گرا و واقع گرا بودن - میزان مداخله دولت - دیدگاه کنترل فرهنگی یا فرهنگ آزاد - دینی و غیردینی بودن) مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین به جهت مطالعه دقیق تر و نشان دادن میزان تحولات، اسناد و برنامه های توسعه نیز مورد واکاوی قرار گرفته است. از جمله مهم ترین نتایج پژوهش حاضر این است که با حادثه انقلاب اسلامی چرخش «از» گفتمان «غربی و غیراسلامی» به گفتمان «دینی و اسلامی» رخ می دهد و روند سیاست گذاری فرهنگی پس از انقلاب اسلامی نیز در دو گفتمان «سنتی - انقلابی» و «توسعه ای - لیبرال» قابل تقسیم بندی است که در دهه ۱۳۷۰ این تغییر «در» گفتمان را شاهد هستیم.