Investigating the moderating role of resilience on the relationship between perceived stress and caring burden in family caregivers of COVID-۱۹ patients

زمینه و هدف: کووید-۱۹ با شیوع گسترده خود علاوه بر ایجاد اختلال در زندگی بیماران، مراقبین خانوادگی را نیز گرفتار کرده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین نقش تعدیل گری تاب آوری و ارتباط آن بر استرس ادراک شده و بارمراقبتی در مراقبین خانوادگی بیماران کووید-۱۹ در بیمارستان ۲۲بهمن شهرخواف انجام شد. روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی می باشد که به صورت مقطعی انجام شد. داده ها از ۲۱۰ نفر از مراقبین خانوادگی بیماران که بصورت سرشماری وارد مطالعه شدند، جمع آوری شد. در این مطالعه از پرسشنامه های استرس ادراک شده، بارمراقبتی و تاب آوری استفاده شد. داده ها پس از گردآوری با آزمون های t مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه، رگرسیون و نرم افزار آماری SPSS ۱۶  تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که بین استرس ادراک شده و بارمراقبتی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (۰۰۱/۰p<). بین تاب آوری و بارمراقبتی رابطه منفی و معناداری وجود دارد (۰۰۱/۰p<). همچنین اثر تعاملی دو متغیر استرس ادراک شده و تاب آوری بر بارمراقبتی مثبت و معنادار بود (۰۵/۰=p). نتیجه گیری : با توجه به نقش مهم مراقبین خانوادگی بیماران کووید-۱۹ در حفظ و ارتقای سلامتی بیماران کرونا، برگزاری دوره های آموزشی مشاوره مبتنی بر تاب آوری برای همه مراقبین خانوادگی بیماران کووید-۱۹ با هدف کاهش استرس و بارمراقبتی آنان می تواند به عنوان یک راهکار برای سیاستگزاران، مدیران و برنامه ریزان بهداشتی درمانی مورد استفاده قرار گیرد.