بررسی موانع اجرا و تحقق پذیری طرحها ی توسعه شهریبا رویکرد استراتژیک در ایران

در سالهای اخیر، به دنبال حاد شدن مسائل شهرنشینی و شهرسازی در کشور، موضوع تحول در نظام برنامه ریزی شهری در کشور، هم در میان سازمانهای درگیر و هم بین نهادهای تصمیم ساز در حرفه برنامه ریزی شهری، به یک ضرورت مبدل شده است . از همین رو وظیفه پژوهشگران برنامه ریزی شهری شناخت تجارب جدید جهانی ، درک و جذب و نهایتا بومی سازی آنهاست . گرچه شاید بحث در عرصه نظری آسانتر باشد اما در عرصه عمل استفاده از دیدگاه های نوین و و اجرایی کردن آن مشکلات زیادی را به دنبال دارد. در واقع هنوز زبان، واژگان و مفاهیم مشترکی بین متولیان، اساتید و دانش آموختگان رشته برنامه ریزی شهری و جامعه حرفه ای فعال در حوزه مدیریت شهری وجود نداشته ، هر یک دانش و تجارب خاصی دارند که احتیاج به تبادل نظر و گفت و گو دارد. مروری اجمالی بر شیوه تدوین و اجرای بسیاری از برنامه ها در حوزه شهر و مدیریت شهری به ویژه در کشور ما نشان می دهد در بیشتر موارد، برنامه هایی به انجام رسیده یا در حال انجام است که صرفا در لفظ استراتژیک بوده و در عمل نتوانسته چندان موفقیت آمیز باشد. به نظر می رسد نظام برنامه ریزی شهری هنوزچه از جنبه نگرش و درک ماهیت برنامه استراتژیک و چه از جنبه اجرایی ، ظرفیت پیاده سازی در شهرهای کشور را نیافته است . این مقاله با هدف بررسی موانع اجرا و تحقق پذیری رویکرد استراتژیک در تدوین برنامه های توسعه شهری در ایران تدوین شده است . روش این پژوهش از نوع توصیفی است و در گروه پژوهش های کاربردی قرار می گیرد. به این منظور در وهله اول تمامی منابع و اسناد اولیه و ثانویه مرتبط با برنامه ریزی و توسعه شهری گردآوری و مرور گردید و سپس با استنتاج مهم ترین متون به بررسی و تحلیل مطالب گردآوری شده هم سو با مقاله پرداخته شده است .