تجزیه وتحلیل سیستم های اجتماعی - اکولوژیکی در راستای دستیابی به اهداف توسعه پایدار

ارزیابی اکوسیستم های نشان می دهد که در طول ۵۰ سال گذشته بشر با سرعت و گستردهتر از هر دوره قابل مقایسه ای از تاریخ بشر، اکوسیستم را تغییر داده است . در حال حاضر محیط زیست از معضلات و مشکلات متعددی ازجمله تخریب و آلودگی های محیط زیستی رنج می برد. امروزه دیگر نگرش صرف فنی و مهندسی در حل مشکلات محیط زیستی کافی نیست و لزوم فرایندهای مدیریتی جامع از اهمیت ویژهای برخوردار است . چراکه این مشکلاتعموما ناشی از عوامل و پارامترهای متعدد اقتصادی ، محیط زیستی ، اجتماعی ، فرهنگی ، فنی ، مدیریتی و سیاسی می باشد که دستیابی به هدف غائی توسعه پایدار در گرو توجه و بررسی همه جانبه این پارامترها است . یکی از به روزترین و جامع ترین روشهای ارزیابی و مدیریت محیط زیست رویکرد سیستم های اجتماعی اکولوژیک در جهت تبیین وضعیت و مدیریت محیط زیست است که مطمئنا دارای بازده بهتری در تمامی ابعاد است .اجرای تئوری SES در عمل می تواند به مدیران و برنامه ریزان محیط زیست کمک کند تا تغییرات محیطی را پیش بینی کرده و با آن سازگار شوند (به عنوانمثال آمادگی )؛ بنابراین می توان از عواقب ناخواسته تصمیمات جلوگیری کرد. در سیستم های اجتماعی - اکولوژیک دیدگاه سیستمی وجود دارد. دیدگاه سیستمی نوعی دیدگاه کل نگر است که بر اجزا تمرکز چندانی ندارد، بلکه تمرکز آن بر این موضوع است که چگونه اجزای کلیدی به هم کمک می کنند و در پویایی کل سیستم سهیم هستند. در نهایت باید گفت یک رویکرد SES می تواند به مدیران و برنامه ریزان کمک کند تا با در نظر گرفتن متغیرهای متعدد و متقابل ، سیستم های پیچیده را به طورکلی بررسی کنند و با مشارکت ذینفعان متنوع در تصمیم گیری های مدیریت ، بخش بندی دانش و منابع را کاهش دهد.