منفعل بودن آثار هنر و معماری در تمدن ایران اسلامی از هنر تعالی

هنر جدید بی آنکه بدنبال بینش معنوی و اصالت معنا باشد زیبایی حقیقی را در حد هیجانی کاذب که از طریق بازیهای فرمی و فرم سازیهای متنوع پدید آمده تنزل داده است به همین سبب توجه ویژه هنرمندان مسلمان و متعهد به ارزشهای اخلاقی و معنوی جهت آفرینش هنر متعالی امری ضروری و مهم تلقی میگردد بازتعریف و معنایابی ارزشها در متون کلامی در مسیر خلق هنر با منطق معنایابی وحدانی نیازمند توجه به سیر نزولی اسماء الله»، «رابطه» صورت و معنا در اثر هنری» و «حقیقت حسن و زیبایی» میباشد تا بتواند تفکر هنر اسلامی را به خلق هنر متعالی منجر سازد .(مسئله) پژوهش حاضر از نوع کیفی و با رویکرد تحلیل محتوا و بهره گیری از ابزار کتابخانه ای به مطالعه و بررسی متون ،فلسفی عرفانی و ادبی در هنر اسلامی جهت یافتن گزارههای مشترک توحیدی منطبق با موضوع تحقیق فعالیت دارد .(روش معمار و هنرمند اسلامی در تفکر وابسته به زیبایی شناختی ،دینی، زمینه های کمال و شناخت خود را از مفاهیم هستی در خلاقیتی مبتنی بر شهود متاثر از خلق الهی نمایان ساخته و این فرآیند را در پیوستگی فرم و محتوا در قالبهای متنوع هنر و معماری در راستای نمایش اصل وحدت الهی که معنای مسلم کلمه توحید ،است در اصولی همچون ،مرکزیت ،نور تعامل با طبیعت هندسه ،تعادل محرمیت و طرحی رازآلود نمایان می سازد(یافته)