بررسی رویکرد و نقش نیازهای حسی در تبیین پایداری از منظر معماری نوین

یکی از مهم ترین و ضروری ترین ابعادی که در معماری و شهرسازی پایدار باید به آن دقت شود؛ فرایند احساس ، ادراک و شناخت محیط است که تجربه مکان را برای انسان هموار می سازد. فضای معماری می تواند احساسات ادراکی انسان را بر انگیزد و این بستگی به شرایطی دارد که در آن کیفیت حسی به وسیله ادراک توسط یک یا چندین حس همراه می شود. اگر پذیرفته شود که برای انجام هر رفتار سازشی به نیرویی درونی یا به عبارتی » انگیزه« نیاز است ، لذا با همان شدت باید پذیرفت که نحوه انجام رفتار متاثر از محیط به معنای اعم کلمه است . حال اگر نگاهی کلی به مباحث مطرح شده در این پژوهش شود، می توان پایداری را به عنوان موضوعی برای رفع نیازهای بشر دانست . از آنجایی که تمامی این نیاز ها یک منشا مشترک به نام » حس « دارند، لذا برطرف کردن نیازهای حسی را می توان هدف پایداری بیان کرد. نقطه عطف پایداری و نیازهای حسی را می توان در معماری جستجو کرد و همانطور که گفته شد وظیفه ی معماری پاسخگویی به این نیاز ها از طریق طراحی و ساخت فضاهای حسی مناسب می باشد.