بررسی رابطه میزان مهارت های زندگی مادران با عملکرد تحصیلی و کارکرد خانواده در فرزندان پسر بین ۱۲ تا ۱۸ سال

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه میزان مهارت های زندگی مادران با عملکرد تحصیلی و کارکرد خانواده در فرزندان پسر بین ۱۲ تا ۱۸ سال شهر تهران انجام شده است. روش تحقیق در این پژوهش، پس رویدادی (علی – مقایسه-ای) و از نوع همبستگی است. جامعه پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر شاغل به تحصیل در دوره های اول و دوم متوسطه مدارس دولتی شهرتهران در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ و والدین آنها می باشند. از جامعه آماری مذکور، به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای منطقه ۸ آموزش و پرورش، و از پنج ناحیه واقع در آن نواحی ۱ و۴ و از این دو ناحیه ۴ مدرسه دولتی پسرانه و از این مدارس ۶ کلاس به صورت تصادفی انتخاب شده اند. نمونه پیش بینی شده ۲۸۰ نفر بودند که به دلیل افت، نمونه نهایی به ۲۴۰ نفر (۱۲۰ دانش آموز پسر و ۱۲۰ مادر) کاهش یافت. ابزار اندازه-گیری در این مقاله، پرسشنامه مهارت های زندگی، پرسشنامه سنجش خانواده و میانگین نمرات دروس دانش آموزان می-باشد. به منظور اجرای آزمون، ابتدا در یکی از ساعت های مناسب آموزشی در هر مدرسه درباره هدف پژوهش توضیحاتی به دانش آموزان داده شد، سپس دانش آموزان به پرسشنامه کارکرد خانواده در مدت زمان ۳۰ دقیقه پاسخ دادند. به سبب عدم همکاری مسئولان مدارس جهت اجرای پرسشنامه مهارت های زندگی والدین در مدرسه، این آزمون جداگانه و همراه با توضیحات کامل به والدین دانش آموزان ارائه شد و پس از مهلت سه روزه از آنها تحویل گرفته شد. پس به منظور تعیین رابطه متغیرها آزمون همبستگی پیرسون و برای پیش بینی تغییرات آنها معادله رگرسیون به کار گرفته شده است. در نهایت چنین نتیجه گیری شد که؛ بین میزان مهارت های زندگی مادران با عملکرد تحصیلی و کارکرد خانواده در فرزندان پسر بین ۱۲ تا ۱۸ سال در شهر تهران رابطه معنادار و مثبت وجود دارد.