بررسی اثر بخشی مداخله پیشگیری خانواده محورمبتنی بر دلبستگی بر بهبود رابطه ی والد-فرزند و بهزیستی روان شناختی دانش آموزان دختر دارای تعارض با والدین در دوران پسا کرونا

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی مداخله ی پیشگیری خانواده-محور مبتنی بر دلبستگی بر بهبود رابطه ی والد فرزندی و بهزیستی روان شناختی دانش آموزان دختر دارای تعارض با والدین در دوران پسا کرونا در شهر بوشهر بود. طرح پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با گروه کنترل و به روش تحلیل کواریانس چندمتغیره بود. جامعه ی پژوهش حاضر شامل تمامی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه بود که با روش نمونه گیری هدفمند، ۲۰ دانش آموز انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه مساوی آزمایش و کنترل تخصیص یافتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس رفتار متعارض(CBS) و مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف (فرم کوتاه) هستند. برای گروه آزمایش، ۱۱ جلسه ی ۵۰ دقیقه ای هفتگی برنامه ی مداخله ی پیشگیری خانواده-محور مبتنی بر دلبستگی اجرا شد ولی گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار استنباطی تحلیل کواریانس چندمتغیری (MANCOVA) استفاده شد. تحلیل های آماری با استفاده از نرم افزار آماری ۲۳-SPSS انجام شد. نتایج نشان داد که مداخله ی به کار رفته باعث کاهش تعارض بین والدین و فرزندان و افزایش بهزیستی روان شناختی دانش آموزان می-شود. به طور کلی، می توان گفت که مداخله ی پیشگیری خانواده-محور مبتنی بر دلبستگی برای کمک به دانش آموزان دارای تعارض با والدین ، اثربخش است و توصیه می شود.