تحلیلی بر شیوه های تدفین در آناتولی در دوران هخامنشیان

باورها و اندیشه های نوگرایانه با مهاجرت پارسیان به فلات ایران آغاز شد و در پی آن با شکل گیری امپراتوری قدرتمند هخامنشی تبلور این اندیشه ها را می توان در پیدایش هنر معماری آرامگاه های سلطنتی آنان در پاسارگاد، نقش رستم، تخت جمشید در ایران، و به دنبال آن در ساتراپ های مفتوحه ی آنان در مناطقی چون آناتولی مشاهده نمود، این منطقه یکی از بخش های مهم این امپراتوری وسیع به حساب می آمده که می توان شیوه های گوناگون تدفین های سلطنتی هخامنشیان را در آنجا پیگیری نمود و تاثیر اندیشه های انتزاعی شکل گرفته در شرق و غرب این منطقه را بر روی شیوه های تدفین آنان مورد تحلیل و بررسی قرار داد. این پژوهش با روش تاریخی-تحلیلی و با استفاده از نتایج گزارش های پژوهش میدانی در ارتباط ایران و آناتولی انجام شده و هدف از آن بررسی تاثیرات فرهنگ هخامنشی بر روی سنت های مقابر سلطنتی است تا تعاملات بین این دو سرزمین از این منظر نیز مورد تحقیق و واکاوی قرار گیرد. نتایج نشان می دهد رفتار فکری اشراف و نخبگان آناتولی، در کنار اعتقادات مذهبی، تحت تاثیر نوسانات سیاسی بوده است. انواع قبوری که تا پیش از ورود هخامنشیان در سرزمین آناتولی وجود داشته از نظر کمیت افزایش یافته و همچنان با تغییراتی جزیی به شیوه های گذشته ادامه داشته است که این موضوع نشانی از صلح پارسی، آزادی اندیشه و رفتار های مذهبی در سرتاسر امپراتوری هخامنشی است.