سلوک فردی درآراء علامه جعفری و تاثیرآن تعالی سازمانی

بیان دقیق ماهیت و مسائل سلوک فردی در مسیر تعالی سازمانی دغدغه ای اساسی است؛ زیرا تا ارتباط دقیق اجزاء و عناصر روانی و درونی اشخاص آشکار نشود، آن ها نمی توانند با تمام حقیقت در تعالی سازمان بکوشند. عدم آشنایی کامل انسان با حقایق مذکور باعث می شود تا انسانی که صدها ارزش و استعداد در نهادش نهفته شده، با چهره ای نیم رخ از صدها ارزش واقعی در قالب زندگی سازمانی ریخته شود. بحث ما پرداختن به شباهت ظاهری فرد و سازمان نیست؛ بلکه تحلیل عوامل درونی فرد به عنوان جزء حقیقی و محرک سازمان و تبیین نتایج حاصل از پویش واقعی اعضای سازمان است. تشکل سازمانی محصول تفاعل هدفمند افراد انسانی است. بنابراین تعالی سازمان قطعا در گرو تعالی ارزش های واقعی تک تک افراد سازمان است و لازمه سلوک فردی، شناخت عناصر اساسی موجودیت انسان – حیات، استعدادها و اراده – و تمام مولفه های آن با توجه به پیامدها و کارکردهای عینی آن می باشد. حیات معقول با تفسیر جدیدی از حیات فردی و سازمانی، اشتراک در هدف و ایده آل، شخصیت، تلاش، تعهد، حق و تکلیف، آزادی و اختیار نقش بسزایی در تحقق این امر دارد.