تاثیر پلیمرها بر خواص روسازیهای آسفالتی

کاربرد پلیمر برای اصلاح کردن خاصیتهای قیرهای مورد استفاده در روسازی راه در دهه های اخیر روبه توسعه است به طوری که دست اندرکاران راه سازی با به کارگیری قیرهای اصلاح شده در آسفالت باعث افزایش عمرراه ها و در نتیجه موجب افزایش عمر استفاده از آنها شده اند قیر به کار رفته در مخلوطهای آسفالتی درصد وزنی بسیار کمی از این مخلوط را تشکیل میدهد ولی اثر شایانی بر کارایی آسفالت دارد افزایش عمر بهره برداری و بالا بردن استقامت روسازیها در برابر بارهای حاصل از ترافیک، از مقوله هایی است که پیوسته مورد توجه متصدیان ساخت راهها بوده است. بسیاری از معضلات بوجود آمده در سطح جاده ها به علت کافی نبودن خاصیت ارتجاعی لایههای آسفالتی می،باشد پلیمرها به عنوان مهم ترین خانواده اصلاح کننده قیر به منظور بهبود خاصیتها و افزایش کارایی به آن افزوده میشوند در میان انواع پلیمرهای موجود، پلیمرهای استایرن بوتادین استایرن (SBS) استایرن بوتادین رابر (SBR) اتیلن وینیل استات (EVA و پلی اتیلن به عنوان مهمترین مواد پلیمری اصلاح کننده به حساب میآیند بنا بر پژوهش افزودن پلیمر به قیر باعث بهبود مقاومت مارشال نمونه های آسفالتی ،روانی مدول گسیختگی و کمتر شدن درصد فضای خالی آسفالت، کاهش شیار شدگی و همچنین افزایش عمر خستگی آسفالت خواهد شد و با توجه به فراگیر شدن استفاده از تکنولوژی آسفالت پلیمری در سرتاسر جهان ارزیابی نتایج بدست آمده از کاربرد پلیمر در آسفالت و اثر آن در نگهداری روسازی راه امری حیاتی به شمار میرود به همین منظور در این پژوهش به تحلیل و بررسی تفاوتهای مکانیکی و غیر مکانیکی آسفالت آمیخته با پلیمرها بسته به مقدار آن پلیمرها می پردازیم.