ارزیابی طراحی محیطی مراکز درمانی در جهت بهبود بیماران سرطانی (مطالعه موردی: بیمارستان مهرانه زنجان)

طراحی ابزار قدرتمندی است که می تواند در جنبه های مختلف زندگی بشر تاثیر بگذارد. قطعا بهبود بیماری نیز از این مقوله جدا نیست و این ابزار قدرتمند می تواند در این زمینه هم موثر باشد. همه ما احساس خوشایند قرار گرفتن در محیط هایی را که زیبا و هماهنگ طراحی شده اند. تجربه کرده ایم و در مقابل، خاطره دردناک خضور در فضاهای ناخوشایند و نامطبوع را با خود به همراه داریم. قرار گرفتن در یک فضای درمانی ناخوشایند، حس اضطراب و نگرانی را در بیمار و همراهان او افزایش می دهد و به این ترتیب بیماری را وخیم تر می کند. این وضعیت در بیمارانسرطانی بیشتر احساس می گردد، چرا که تحت فشار جسمی و روحی شدید تری قرار دارند. لذا پژوهش حاضر با هدف بهبود شرایط بیماران سرطانی از طریق محیط بیمارستان در مرکز درمانی مهرانه زنجان با روش تحقیق توصیفی پیمایشی و با جامعه آماری ۴۸ نفر از بیماران سرطانی تحت بستر از طریق توزیع پرسشنامه انجام گرفت. نتایج نشان داد که مهمترین شاخصه در طراحی محیط درمانی، زیرساخت های خدماتی با درجه اهمیت (۷/۸۷) و کم اهمیت ترین شاخص مربوط به فعالیت اجتماعی با درجه اهمیت (۵/۰۱) می باشد. همچنین مولفه های عملکردی، زیست محیطی، زیبایی شناختی و اجتماعی به ترتیب اولویت از نظر بیماران مورد اهمیت قرار دارند. به همین ترتیب، با طراحی فضا و ادغام عناصر و چیدمان خوشایند، می توان به روند بهبودی بیمار کمک کرد.