آثار و زوال شرایط قرارداد خدمات محور در حقوق ایران و اتحادیه اروپا

قرارداد خدمات محور از جمله عقودی است که رابطه میان ارائه دهنده و گیرنده خدمات را تنظیم کرده و به روابط حقوقی آن ها اشاره می کند.در حقوق ایران قرارداد خدمات به عنوان یک عقد معین شناخته نشده است و اصول حاکم بر این عقد را نمی توان دقیقا منطبق با اجاره اشخاصدانست. قرارداد خدمات از جمله عقود معینی است که در حوزه های مختلف حفاظت از اطلاعات، انجام کار معین، پشتیبانی از خدمات قبلی ارائه شدهو مانند آن کاربرد دارد و اصول یکسانی به مصادیق گفته شده حکومت می کند که از آن جمله می توان اصل پرداخت هزینه، اصل هشدار پیشقراردادی، اصل انجام کامل تعهدات، اصل توجه به زمان انجام تعهد، اصل توجه به مکان انجام تعهد، اصل شخصی بودن انجام تعهدات، اصل رضاییبودن قرارداد خدمات و اصل هشدار را نام برد. یکی از مهم ترین چالش های موجود در قراردادهای خدمات، اشاره به مسئولیت قراردادی و غیرقراردادی در این نهاد می باشد. بسیاری از تعهدات ارائه دهنده و گیرنده خدمت در قرارداد خدمات منعکس می شود که عدم انجام هر یک ازتعهدات ذکر شده و صریح در این قرارداد باعث ایجاد مسئولیت قراردادی می شود ولی اگر ارائه دهنده در جریان فعالیت خود به شخص ثالثی آسیببرساند در این رابطه باید بر اساس اصول حاکم بر مسئولیت مدنی جبران خسارت کند.