بررسی پدیده اینترنت در منطقه خلیج فارس

کشورهای خلیج فارس در قبال اینترنت دارای دو نگرانی عمده هستند : اول، آسیب به ارزشهای دینی، فرهنگی و ملی، مانند اشاعه تصاویر و صحنه های مستهجن ، توهین به دین اسلام ، تاثیرات بر نقش زنان ، ضعف هنجارهای قومی و فرهنگی منطقهای؛ دوم، امنیت ملی: البته نگرانی های مربوط به امنیت ملی در اکثر کشورهای منطقه خلیج فارس گستردهتر از تعریف سنتی تهدید نظامی از سوی کشورهای خارجی است و این موارد در حقیقت هر چیزی که برای دستگاه حاکمه و منافع آنها خطر محسوب گردد  را شامل میشود؛ از قبیل مطالبه حق حاکمیت ،برگزاری انتخابات آزاد و بهره مندی از مظاهر دمکراسی ، هراس از استفاده تروریستها  از اینترنت ،آسیب پذیری آنان در زمینه های تجاری و امنیت ارتباطات ، گسترش دامنه تبلیغات گروههای سیاسی مخالف در تبعید ، اطلاعات جنگی و عملیات جاسوسی . یادآور می شود نظیر چنین نگرانی هایی در سایر کشورها نظیر فرانسه،چین و مالزی نیز وجود دارد. در این میان، ظهور و بروز نسل جدید جوان در منطقه خلیج فارس، بخش تجارت داخلی و شرکتهای خارجی مقیم که نیاز به همکاری با کشورهای دیگر دارند، محافل دانشگاهی به ویژه آنانکه در جریان جهانی شدن و شبکه اینترنت به عنوان ابزار آن هستند،  نیاز به اینترنت در این کشورها را در میان مسوولان این جوامع به خود جلب کرده است. در حقیقت خواست این گروههاست که دولتهای موجود در خلیج فارس را واداشته است تا کمیته هایی را برای بررسی پیامدهای مثبت و منفی اینترنت تعیین کنند که اغلب نتایج به دست آمده عموما مبتنی بر توصیه به احتیاط قبل از استفاده اینترنت بوده است که بیان کننده کنترلی قابل قبول و نه کامل از طریق سرورهای پروکسی و حفاظ بندهای قوی است. با این وجود ، پذیرش اینترنت در این نقطه از جهان با محدودیت و از روی احتیاط صورت می گیرد. به طور کلی نه کشور حوزه خلیج فارس ( شامل ایران ، عراق ، یمن و شش کشور عضو شورای همکاری ) با در اختیار داشتن ۵/۲ درصد جمعیت جهان و سهم بیشتری از این مقدار از سرمایه جهانی ، امروزه سهمی اندک  از اینترنت را دارا هستند.