بهبود الگوریتم ژنتیک با اضافه کردن توابع چند پارامتری در ساختار ژن ها

در سال های اخیر با توجه به افزایش ارتباط روزافزون بین ماشین و انسان، توجه زیادی به تکنولوژی قلم دیجیتال در موبایل های note و تبلت ها شده است. افزایش استفاده از این تکنولوژی، نیاز به ایجاد صفحه کلیدهای مجازی برپایه ی قلم را در پی داشته است. علیرغم تلاش های انجام شده در زبان انگلیسی برای ایجاد این کیبورد مجازی، نقص چنین سیستم-هایی در زبان های فارسی و عربی آشکار است. هدف پژوهش حاضر، بهبود الگوریتم ژنتیک برای یهیود عملکرد یک الگوریتم تشخیص نویسه به عنوان مطالعه موردی است. مطالعه موردس استفاده شده بازشناسی برخط دست نوشته ی فارسی با کمک یک الگوریتم یادگیری سراسری مبتنی بر برنامه نویسی ژنتیک با تعریف ویژگی های متمایزکننده ی کاراکتر فارسی و عربی می باشد. بدنه ی اصلی حروف و نوع استروک های هر حرف توسط یک الگوریتم یادگیری سراسری مبتنی بر برنامه نویسی ژنتیک تشخیص داده می شود. پس از تشخیص بدنه ی اصلی حروف، با توجه به نوع استروک قرارگرفته بعد از بدنه ی اصلی و با توجه به مکان قرارگیری بخش استروک حرف، تشخیص نهایی حرف توسط یک DFA انجام می گیرد. الگوریتم پیشنهادی، حروف و اعداد مجزای فارسی را با ۹۷.۵۲% و دنباله ای از حروف و اعداد پیوسته ی فارسی را با ۹۲.۴۳% تشخیص می دهد.