اثربخشی درمان فعال سازی رفتاری گروهی بر علایم شناختی هیجانی اختلال اضطراب اجتماعی
محل انتشار: مجله اصول بهداشت روانی، دوره: 20، شماره: 4
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 76
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JFMH-20-4_006
تاریخ نمایه سازی: 12 شهریور 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی درمان فعالسازی رفتاری گروهی بر اضطراب و افسردگی، ارزیابی منفی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی انجام شد.روشکار: جامعهی آماری این پژوهش بالینی، شامل کلیه مراجعهکنندگان به مراکز خدمات روانشناسی و مطبهای خصوصی روانپزشکی با تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی در سطح شهر مشهد بود که در سال ۹۶-۱۳۹۵ در مرکز تخصصی روانشناسی، ۲۴ نفر از این بیماران به شیوه در دسترس و داوطلبانه انتخاب و به روش تصادفی در گروههای آزمون و شاهد قرار گرفتند. درمان فعالسازی رفتاری گروهی طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقهای برای گروه آزمون اجرا شد. ابزار اندازهگیری شامل پرسشنامههای مقیاس اضطراب اجتماعی اسپین (۲۰۰۰)، افسردگی بک-۲، مقیاس فرم کوتاه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (۱۹۸۹)، پیامدهای رویدادهای منفی اجتماعی ویلسون و رپی (۲۰۰۵) میباشد. نمونهها قبل و بعد درمان و ۳ ماه بعد از گروهدرمانی با رویکرد فعالسازی رفتاری، مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل آماری دادهها با تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر انجام شد.یافتهها: نتایج حاکی از آن است که فعالسازی رفتاری در هر دو مقطع زمانی ارزیابی بر میانگین نمرات خردهمولفههای ترس و اجتناب (از مولفه اضطراب اجتماعی) و مولفه افسردگی و هر دو خردهمولفههای ترس از ارزیابی منفی (دیگران و خود) و خردهمولفه روانشناختی (از مولفه کیفیت زندگی) به طور معنیدار اثربخشی داشته (۰۵/۰>P) اما بر ناراحتی فیزیولوژیک (از اضطراب اجتماعی) و روابط اجتماعی و رضایت از وضعیت زندگی و سلامت جسمانی (از کیفیت زندگی) اثربخشی معنیداری نداشته است. در گروه شاهد، هیچ تفاوت معنیداری در مراحل مختلف یافت نشد.نتیجهگیری: به طور کلی، فعالسازی رفتاری بر اضطراب و افسردگی، ارزیابی منفی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی، تاثیر دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فرناز ابهر زنجانی
دانشجوی دکترای روان شناسی، علوم تحقیقات خراسان رضوی، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران
حسن توزنده جانی
دانشیار روان شناسی، علوم تحقیقات خراسان رضوی، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران
مهدی امیری
استادیار روان شناسی، مرکز تحقیقات روان-پزشکی و علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :