طراحی الگوی سازمان یادگیرنده برای مراکز آموزش عالی (مطالعه موردی دانشگاه افسری و تربیت پاسداری امام حسین (ع))

مقدمه: مراکز آموزش عالی علاوه بر ماموریت آموزش، ارتقاء دانش و یاددهی در جامعه، وظیفه جوابگویی به تغییرات و سازگاری با آن از طریق یادگیری را نیز بر عهدهدارند. پژوهش حاضر باهدف طراحی الگوی سازمان یادگیرنده انجام گرفته است. روش:پژوهش حاضر از نظر نوع پژوهش کاربردی، از نظر طرح تحقیق، آینده نگر و از جنبه گردآوری داده ها پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش را ۴۵۰ نفر از اساتید دانشگاه جامع و افسری امام حسین (ع) و کارشناسان ارشد ستاد کل سپاه تشکیل می دهند که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای، ۲۰۸ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. از پرسشنامه محقق ساخته با ۱۰۲ سوال و مصاحبه ساختار نیافته و نیمه ساختار یافته استفاده گردید. آلفای کرونباخ کل پرسشنامه ۰/۹۸۶، اعتبار محتوا با استفاده از نظر خبرگان و صاحبنظران دانشگاهی با اعمال ضریب لاشه و اعتبار سازه با تحلیل عاملی اکتشافی مورد تایید قرار گرفت. از نرم افزارهای لیزرل و spss و آزمون های فریدمن، دوجمله ای و معادلات ساختاری برای تحلیل الگو و برازندگی بهره برده شد. نتایج: نتایج تحلیل ها نشان داد که الگوی سازمان یادگیرنده دارای ۶ بعد، ۲۲ مولفه و ۷۳ شاخص است. در تعیین ابعاد و مولفه ها که با بررسی مدلها و حیطه های نظری صورت گرفت، الگوی سازمان یادگیرنده دانشگاه به ترتیب با ابعاد ساختار ارگانیک، مدیریت و رهبری علمگرا، نیروی انسانی یادگیرنده، سیستم یادگیری و نشر دانش، راهبرد یادگیری محور و فرهنگ حامی یادگیری طراحی گردید. رابطه بین عوامل معنادار تشخیص داده شد. بحث: با توجه به یافته های پژوهش، بعد ساختار ارگانیک در موقعیت اول از نظر اکتساب سهم قرار گرفته است. مسئولین باید تدابیری اتخاذ نمایند تا فعالیت های دانشجویان، اساتید و کارکنان به سوی کار گروهی سوق داده شده، دستورالعمل های مانع یادگیری حذف و قوانین تسهیل کننده یادگیری وضع گردد.