تعیین ویژگی های روان سنجی پرسش نامه تمایل به داشتن نگرش عضلانی در ورزشکاران ایرانی

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 66

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JFMH-20-1_005

تاریخ نمایه سازی: 12 شهریور 1402

چکیده مقاله:

مقدمه: در سالیان اخیر جذابیت جسمانی در میان مردان ورزشکار، استانداردهای جدیدی به خود گرفته است و موجب تغییر در نگرش های مرتبط با حجم عضلانی در آن ها شده است که نیاز به ارزیابی جامعی دارد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر تعیین ویژگی های روان سنجی پرسش­نامه تمایل به داشتن نگرش عضلانی در جمعیت ورزشکاران ایرانی بود.روش­کار: پژوهش حاضر از نوع همبستگی و اعتباریابی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی ورزشکاران تیمی و انفرادی شهر تهران در سال ۱۳۹۵ بود که تعداد ۳۰۰ ورزشکار به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و به ابزار پژوهش شامل تمایل به داشتن نگرش عضلانی، تمایل به عضلانی بودن، وابستگی به تمرین و ذهن­آگاهی ورزشی پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل عاملی، ضریب آلفای کرونباخ و همبستگی پیرسون با استفاده از نرم افزار SPSS و LISREL استفاده شد.یافته­ها: نتایج تحلیل عاملی اکتشافی از الگوی تک­عاملی این پرسش­نامه، حمایت کرده که ۲۷/۳۲ درصد واریانس مدل را تبیین می کند. نتایج تحلیل عاملی تاییدی نیز حاکی از برازش مطلوب مدل داشت. به علاوه الگوی روایی ملاکی پرسش­نامه با مقیاس های تمایل به عضلانی بودن، وابستگی به تمرین و ذهن­آگاهی ورزشی همبستگی مناسبی را گزارش داد. هم چنین بررسی همسانی درونی به روش آلفای کرونباخ حاکی از ثبات درونی رضایت بخش این پرسش­نامه داشت.نتیجه­گیری: نتایج پژوهش حاضر حاکی از آن است که نسخه فارسی پرسش­نامه­ی تمایل به داشتن نگرش عضلانی در جامعه ورزشکاران ایرانی، از روایی و پایایی رضایت­بخشی برخوردار است و ابزار مناسبی برای غربالگری و زمینه های پژوهشی در حوزه روان­شناسی ورزش می باشد.

نویسندگان

میثم شاه حسینی

کارشناسی ارشد روان شناسی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران

امیرحسین افشاری

کارشناسی ارشد روان شناسی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران

ربابه نوری قاسم آبادی

دکترای روان شناسی بالینی، استادیار گروه روان شناسی بالینی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه خوارزمی، تهران