اثربخشی آموزش فنون رفتاردرمانی دیالکتیکی بر تحمل پریشانی هیجانی و ابراز وجود دانش آموزان پسر قربانی قلدری

هدف این پژوهش، تعیین اثربخشی آموزش فنون رفتار درمانی دیالکتیکی بر تحمل پریشانی هیجانی و ابراز وجود دانشآموزان قربانی قلدری بود. این مطالعه نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانشآموزان پسر دبیرستانی دوره اول متوسطه شهر تبریز در سال ۹۸-۱۳۹۷ بود که از میان آنها با استفاده از روش نمونهگیری هدفمند، خوشهای تک مرحلهای، و روش غربالگری۳۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند؛ بهطوری که هر گروه را ۱۵ نفر تشکیل دادند. ابزارهای مورد استفاده فرم ایرانی مقیاس قربانی قلدری، آزمون تحمل پریشانی هیجانی سیمونز و گاهر و پرسشنامهی ابراز وجود(ASA) بود. گروه آزمایشی، طی ۱۰ جلسه تحت آموزش فنون رفتار درمانی دیالکتیکی قرار گرفت؛ در حالیکه گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد. دادهها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. نتایج بدست آمده نشان داد که نمرات پسآزمون تحمل پریشانی هیجانی و ابراز وجود گروه آزمایش و گواه تفاوت معنیداری دارند (۰/۰۰۱< p). بدین ترتیب میتوان گفت که آموزش فنون رفتار درمانی دیالکتیکی میزان تحمل پریشانی هیجانی و ابراز وجود دانش آموزان قربانی قلدری را افزایش میدهد.