تناص قرآنی در شعر «حسان بن ثابت انصاری»

بینامتنیت به عنوان یک سبک ادبی در سال ۱۹۶۶ توسط ژولیا کریستیفا ناقد بلغاری پا به عرصه ی نقد ادبی گذاشت. وبا گسترش این سبک ادبی تفکر استقلال متن ها به پایان رسید. چرا بینامتنیت معتقد است هر متن جدیدی زاییده ی متن های گذشته است. زمانیکه ای سبک ادبی با نام بینامتنیت به ادبیات عربی راه یافت چشم هایبساری از ناقدان را به خود دوخت و مورد توجه بسیاری از آنان قرار گرفت. البته این سبک ادبی در ادبیات عربی در گذشته با نامهای« سرقات، منافسات، اقتباسات، تضمینات، اشاره، تلمیحات و.....» رواج داشت. از آنجایی که کتب آسمانی به ویژه قرآن کریم تاثیر بسزایی در نوشته ها و سروده های ادیبان دارند.در این مقاله سعی شده است تا تاثیر قرآن کریم را بر سروده های حسان بن ثابت انصاری، که به عنوان شاعر پیامبر در آن زمان شهرت یافته بود را با توجه به پدیده ی بینامتنیت مورد کند وکاو قرار گیردو این کاوش در دو محور لفظی و معنایی صورت گرفته است.