روایت شنو و موقعیت آن در رمان «الطنطوریه» اثر رضوی عاشور

بررسی و تحلیل روایت شنو شالوده­ای است برای شناخت فرم و چگونگی ارائه حوادث داستانی به نحوی که مفهوم تازه­ای را به مخاطب القا کند. این حوزه از دانش تا جائی پیشرفت نموده که می­توان آن را به عنوان یک شاخه علمی از روایت، بررسی نمود. رمان الطنطوریه، اثر رضوی عاشور، نویسنده­ی معاصر مصری به دلیل ظرفیت، پتانسیل و تکنیک­های خاص روائی، گزینه­ای مناسب برای مطالعات روایت شناسی محسوب می­شود. نویسنده در این رمان نشان داده است که راوی برای آفرینش جهان روایی خود، روایت­شنو خاص خود را مخاطب قرار داده است. روایت شنو در این داستان ضروری است؛ طوری­که نبود آن به معنای نیستی روایت است. روایت شنو در این رمان، جزو شخصیت­ها(حسن) و درون داستانی است و در کنش بخش­های مختلف روایت، دخیل است. نگرش او همسو با جهان­بینی راوی است. علاوه­بر روایت شنو اصلی، شخصیت­های دیگر و از جمله راوی در موقعیت­های کوتاه  برای واقعی و ملموس نشان دادن حوادث، درجایگاه روایت­شنو نقش ایفاکرده­اند و همچنین در برش­های کوتاهی از رمان، روایت­شنو در مقام راوی جلوگرشده است. نویسنده در این رمان، نکاتی را بیان نموده که متوجه روایت شنو برون داستانی(خواننده) نیز می­شود. این پژوهش با روش توصیفی -تحلیلی به بررسی ابعاد و موقعیت شناختی روایت شنو پرداخته تا با درک و فهم آن عناصر، عرصه برای کشف، شهود، درک عمیق و روش تولید معنا از متن رضوی عاشور فراهم کند.