نقد سرمایه و ضد سرمایه اجتماعی در شعر داروگ و آی آدم ها از نیما و سرود باران از بدر شاکر سیاب

مشارکت فرد در جامعه و کارکردهای مثبت و روابط اجتماعی برآمده از تاثیر نظام های اجتماعی، اقتصادی و روابط انسانی را سرمایه اجتماعی می گویند. سرمایه اجتماعی مشتمل است بر اعتماد متقابل، تعامل اجتماعی متقابل و احساس هویت جمعی، از این رو، کاهش آن، گرو ه های اهل نفرت، استبداد جابرانه و بازتولید ضد سرمایه و تله های اجتماعی را می آفریند. از آنجایی که ادبیات نیز مانند خانواده، اقتصاد و... نهادی اجتماعی است و تاثیراتی را در زندگی اجتماعی به منزله هنر کلامی، تجلی گاه پدیده ها، هنجارها و ناهنجاری های اجتماعی دارد، می تواند موجب تغییر در زندگی فردی و اجتماعی و همچنین طرح واقعیت های آن شود. خالقان شعر نیز کوشیده اند تا از آن در جهت بیان اندیشه های اجتماعی بهره جویند و به انعکاس هنجارها و ناهنجارهای اجتماعی بپردازند. با توجه به چنین نگاهی به شعر و ادبیات و به دلیل ارتباط مستقیم و غیرمستقیم آثار ادبی فارسی و عربی با روابط اجتماعی و همچنین وجود اشتراکات فراوان سیاسی و اجتماعی و عدم ارائه پژوهشی از منظر اجتماعی، مقایسه شعر داروگ و آی آدم های نیما و سرود باران بدر شاکر سیاب می تواند موجب کشف اندیشه ها و میزان توجه آنان به سرمایه و ضدسرمایه اجتماعی شود: افزودن بر این، چگونگی انعکاس مولفه های سرمایه و ضدسرمایه اجتماعی را در این اشعار نشان می دهد. نتیجه پژوهش بیان می کند که در سرود باران مولفه های اجتماعی و در شعر داروگ و آی آدم ها، شکل ضد آن جلوه گر شده است: هر دو شعر سمبولیسم اجتماعی اند و جامعه گرایی دو شاعر را نشان می دهد.